Dag 16

21-11-2009 Torres del Paine - El Calafate

Nog één keertje genieten van een heerlijk ontbijtje in Explora. Wat een mooie plek! Hier had ik wel wat langer willen blijven, niet alleen vanwege de overweldigende natuur, maar ook vanwege de zo vriendelijke mensen. Bij het uitchecken, kwamen we Cristina nog tegen en zo konden we haar nog een keertje gedag zeggen en haar een persoonlijk envelopje overhandigen. Om 09.15 gingen we met nog zeven anderen in de van (met dit keer een karretje er achter voor de koffers) richting de grens. Onderweg kwamen we nog verschillende guanaco's tegen en gelukkig stopte die ook nog voor een aantal condors. Na een uurtje arriveerden we in Cerro Castillo waar we de Chileense grens passeerde. We moesten allemaal de van uit om stempeltjes te halen in het kantoortje, maar nadat vier mensen de van uit waren, deed de chauffeur het portier dicht en konden Paco en nog een stel de van niet meer uit. Een man die daar toevallig met de weg bezig was, heeft ze toen ‘bevrijd'. Vervolgens was het nog twintig minuten rijden naar de Argentijnse grens. Ook hier moesten we er uit voor weer een paar stempeltjes en de nodige formulieren. In de verste verte zag ik nog geen andere auto's die ons verder zouden brengen. Maar de van reed nog een klein stukje verder en daar stonden een aantal auto's al op ons te wachten. Wij hadden weer een grote van, dit keer voor ons alleen, die ons naar Hotel Design Suites in El Calafate bracht. Dat was ook nog weer een rit van zo'n 250 kilometer. Gelukkig kon ik lekker liggen, het uitzicht was immers toch niet heel erg afwisselend. Om 14.30 uur waren we dan eindelijk bij het hotel aangekomen. Wat een ding zeg! Prachtig! Een mooi strak pand aan het Lago Argentino. Onze kamer had ook een prachtig uitzicht over het meer en de wand van de badkamer was van glas, zodat je ook hier weer vanuit je badkamer naar buiten kon kijken. En wat voor een badkamer, daar kan je je kont nog eens in keren. Vervolgens gingen we nog even wat eten in het restaurant. Alleen waren wij waarschijnlijk de eerste gasten voor deze crew, want het wilde niet echt vlotten. Zelfs het water was lastig voor hen, terwijl ik dat er nog wel in het Spaans uit kreeg. Maar goed, uiteindelijk kregen we de sandwich met friet en een omelet. Voor de rest hebben we eigenlijk niet veel gedaan na zo'n druk programma van de afgelopen dagen. We zijn alleen even om het hotel gelopen om wat mooie foto's te maken. Maar wat een wind zeg, niet normaal! Dit bedoelen ze dus hier met harde wind. 's Avonds gingen we met de shuttlebus naar het centrum van El Calafate. De hoofdstraat, de Avenida Libertador, ziet er best wel gezellig uit. We hebben d'r even een klein stukje doorheen gelopen. Het adres voor een goed eettentje hadden we van de Hollanders die we op de Via Australis hebben ontmoet. Restaurant Pascasio, net even in een zijstraatje en inderdaad dat was ook weer helemaal geweldig. Die in de hoofdstraat waren bijna allemaal vreetschuren, maar Pascasio was heel knus en gezellig en bovenal heel goed eten en fantastische wijn. Het werd een steak en zalm met een heerlijke sla met flinterdunne reepjes beef, zo mals, dat heb ik nog nooit geproefd. Inderdaad een superstek om te eten en daarom hebben we voor morgen ook maar weer gereserveerd. Vanaf het restaurant was het bijna schuin oversteken naar de opstapplaats van de shuttlebus. Gelukkig kwam ie al snel, want het was aardig fris geworden. Dat wordt weer heerlijk slapen!

Dag 17

22-11-2009 El Calafate

Zo, voor de verandering maar weer eens een excursie vandaag. We werden weer om 08.30 uur in de lobby verwacht, dus dat was weer vroeg uit de veren. Het ontbijt was weer buitengewoon met veel schoongemaakt en in stukjes gesneden vers fruit en ook hier weer de bammetjes om te roosteren. Het weer zag er goed uit en gelukkig stond er niet zoveel wind. Eerst werden we met een klein busje opgehaald. Deze reed vervolgens via nog twee andere onderkomens naar het andere eind van El Calafate waar een enorme touringcar op ons stond te wachten. Hoe bedoel je toeristisch. Maar goed, dat moeten we maar voor lief nemen. Het zijn nu niet meer van die kleine excursiegroepjes als in Explora. Maar als je de Perito Moreno gletsjer wilt zien, heb je geen keus. Zodra we deze in zicht kregen, stopte de bus even bij een lookout zodat we even foto's konden maken. De gletsjer lag alleen nog wel voor een groot gedeelte in de wolken. Bij Puerto Bajo de las Sombras stapte we over op een bootje. Deze bracht ons naar de overkant. Onderweg had je prachtig uitzicht op de gletsjer en die was best wel dichtbij. Gelukkig kregen we hier en daar blauwe stukken te zien en brak ook het zonnetje door. Aan de overkant aangekomen, liepen we vervolgens door het lenga bos naar het ‘strand' waar we uitleg kregen over de gletsjer. Waar ze dus echt geen verklaring voor hebben, is dat de Perito Moreno gletsjer nog steeds even groot is als 400 jaar geleden, terwijl andere gletsjers in de omgeving steeds kleiner worden. Na een klein stukje geklauterd te hebben, werden we verdeeld in groepjes van twintig en werden de crampons onder gedaan. Nu kon het echte werk gaan beginnen. De tocht duurde zo'n 1½ uur en wat was ie prachtig! We hadden al een keer op een gletsjer gelopen in IJsland, maar deze was veel spectaculairder. Je liep langs enorme spleten en dan weer omhoog en dan weer omlaag. En om de zoveel tijd werd er gestopt, zodat we mooie plaatjes konden schieten. Inmiddels was het helemaal open getrokken en hadden we het mooiste weer van de hele wereld. Bijna aan het einde van de gletsjertour stond een tafeltje met glazen en werd er whisky on the rocks geserveerd. Daar stonden we dan, nog midden op de gletsjer met een glas whisky, geweldig! Nu was het nog een klein stukje naar de plek waar we de crampons af konden doen. Vervolgens liepen we via het lenga bos naar een refuge waar we op een picknick-bank genoten van onze zelf meegebrachte lunchbox. Om 15.30 uur ging de boot weer terug naar Puerto Bajo de las Sombras. Door het mooie weer hadden we nu een nog mooier uitzicht op de gletsjer. Na deze mooie tocht kregen we nog een toetje, want de bus reed nog even verder naar ‘the balconies'. Van hieruit had je een magnifiek uitzicht over de gletsjer. Je kon naar verschillende plateau's lopen voor elke keer weer een ander uitzicht. En ze zijn hier aardig bezig om nog meer wandelpaden en plateau's aan te leggen. Ja, en toen was het nog weer een aardig ritje terug naar El Calafate. De oogjes gingen dan ook af en toe dicht. Dit keer hoefden we niet over te stappen op een kleiner busje, alleen betekende dat wel dat we als laatste werden afgezet. Inmiddels was het 19.30 uur en konden we nog net even douchen en een drankje nemen aan de bar voordat we het shuttlebusje om 21.00 uur namen naar het centrum. Ja, we hadden gisteren alweer een tafeltje gereserveerd bij Pascasio voor vanavond. Het is daar gewoon heel gezellig en het eten is super en wordt ook zo mooi opgediend. We namen ook nu weer de sla met geitenkaas en venois sirloin (heel dun gesneden zachte ossenhaas) met daarna de zalm en ravioli met weer een lekker flesje wijn (Kinien Malbec 2007 van Bodega Ruca Malen). Morgen kunnen we toch uitslapen. Eindelijk!

Dag 18

23-11-2009 El Calafate

Konden we vandaag lekker uitslapen, ben ik nog om 07.00 uur wakker. Ik zit nog gewoon in het ritme van de excursies, maar vandaag hebben we een dagje ‘vrij'. Gelukkig viel ik nog weer in slaap. En pas om 09.45 uur gingen we eens ontbijten. Daarna werd er weer even gewassen en kon ik m'n verhaaltje van gisteren schrijven. Daar had ik gisteren geeneens tijd voor en na een flesje wijn had ik er ook geen zin meer in. Vervolgens ging Moppie nog even hardlopen langs Lago Argentino en kon ik nog even mooie plaatjes schieten van El Calafate en de flamingo's in Laguna Nimez, al was dat wel op afstand. Maar we hadden besloten om 's middags lopend naar het dorp te gaan en dan kom je vanzelf langs Laguna Nimez voor de plaatjes van dichtbij. Inmiddels was het al wel 13.30 uur, dus hebben we twee sandwiches in het hotel besteld en deze onderweg, met uitzicht op de flamingo's, opgepeuzeld. Gaaf hoor, om hier ook nog eens flamingo's te zien. Via de buitenwijk van El Calafate kwamen we in het centrum. Sommige huizen zien er heel mooi uit, maar sommige, dat is toch wel echte armoede. In het centrum kwamen we nog Kate & Tony tegen. Die kwamen effe op en neer vanuit Puerto Natales. Bij het info center hebben we even foldertjes gehaald, zodat ik het dagboek vol kan plakken. Voor de rest hebben we wat winkeltjes bekeken en dan is El Calafate best wel gezellig. Na de koffie buiten op een terrasje hebben we nog wat souvenirs gekocht voor het thuisfront: een schortje voor moeders, een kalender en een mini fotoboxje voor Zussie en voor ons zelf ook 3 foto boxjes met foto's in zwart/wit van de Perito Moreno, Cape Horn en Lapataia Bay én nog een bureau kalender voor Moppie. Dat was dus een goede besteding van de middag. In het restaurantgidsje van de tourist information had ik nog een café gevonden met ‘draft beer'. En dat is de eerste keer deze vakantie dat we een tapbiertje kunnen bemachtigen. Vervolgens hadden we voor 19.30 uur gereserveerd bij de pizzaria. En we waren nog niet goed en wel binnen, of we zagen Tracy & Ben zitten. Gezellig! Eerst hebben zij hun bordje leeg gegeten en hebben wij ook één pizza besteld voor ons tweetjes met wat sla erbij. Toen Tracy & Ben klaar waren, zijn ze er bij komen zitten, al moesten we toen wel verkassen naar een vierpersoons tafel. Zo kon Tracy ook van onze wijn genieten en nam Ben nog een biertje. Dat kwam wel goed uit, want eigenlijk hadden we besloten om maar één glas wijn te nemen i.p.v. een hele fles, maar ze hebben hier alleen maar flessen en verkopen geen losse glazen. Dan toch maar weer een hele fles voor nog geen € 8,00 en daar ga je geen armoede voor lijden. Het werd een heel gezellige avond en Ben adviseerde ons om ooit naar de Galapagos eilanden te gaan. Da's ook toevallig, vanmiddag, onder het genot van een tapje, zaten we onze volgende trip door Chili en Argentinië te plannen. Of dat te combineren valt met de Galapagos eilanden (Equador) dat moeten we dan maar gaan uitzoeken. Ondanks de gezellige avond met de uitwisseling van de e-mails waren we toch nog om 22.15 uur terug in het hotel en lagen we dus bijtijds in bed. Dat mag ook wel, want morgen gaat alweer om 05.15 uur de wekker voor de volgende excursie. Dus weltrusten!

Dag 19

24-11-2009 El Calafate

Goeie morgen! En dat al om 05.15 uur! Jawel, nog weer een excursie die zo lekker vroeg begint. Nu konden we wel genieten van een mooie zonsopkomst met een hele mooie oranje gloed op de besneeuwde bergtoppen. Een uurtje later toen we aan het ontbijt zaten, was dat alweer verdwenen. Om 07.15 werden we keurig op tijd opgepikt. We stonden al even buiten, want het was al zulk mooi weer. Het was een luxe van en we hoefden alleen nog maar een ander stel op te halen en toen reed hij al naar Puerto Punta Bandera. Daar gingen we aan boord van een catamaran en niet zo'n kleintje ook. Ja, er kwamen ook heel wat bussen en in totaal gingen er drie boten weg. Ja, helemaal niet toeristisch hoor! Maar desondanks wel heel erg mooi. Van binnen leek de catamaran net een vliegtuig met een twee-om-drie-om-twee-zit. Tijdens de ‘start' moest iedereen ook zitten, maar al gauw kon je lekker naar buiten en in het zonnetje uit de wind was het best aangenaam. Zeker toen ie de eerste attractie bereikte, de Upsala gletsjer en heel langzaam ging varen. Hier had je ook van die drijvende ijsschotsen net zoals op Groenland. Daardoor kon je niet dicht bij de gletsjer komen, maar die ijsschotsen zijn ook wonderschoon. De weg naar de Onelli gletsjer was helemaal versperd door ijsschotsen en dus gingen we gelijk door naar de volgende, de Spegazzini. Inmiddels werd het ook tijd voor een heerlijk kopje koffie en die was zeker niet verkeerd voor zo'n bootje. En omdat het even varen was, ging ook het eerste broodje naar binnen. Dit keer hadden we de kip sandwich besteld in ons hotel, maar dat was helaas niet zo'n succes. Het is niet onze kipfilet als vleeswaar, maar gewoon hele stukken kip met hier en daar harde stukjes. Dus vooral niet kijken, gewoon opeten. De spegazzini gletsjer was ook heel mooi, omdat die van verschillende kanten naar beneden komt. Ja, daar raak je niet op uitgekeken en gelukkig deed de boot het ook rustig aan en voer die dicht langs de gletsjer. De ‘bootfotograaf' had het maar druk met foto's maken van vooral de Japanners. Als toetje kregen we nog een keer de Perito Moreno te zien, nu dan van de andere kant. En jawel hoor, daar viel een aardig stuk van de gletsjer af! Da's nog eens een mooi toetje, want zo vaak gebeurt dat niet. Daarna was het niet zo ver meer terug naar Puerto Punta Bandera waar mega veel touringcars alle toeristen stonden op te wachten. Wij werden weer netjes met z'n viertjes thuis gebracht. Onderweg stopte die nog even, zodat we foto's konden maken van de Torres in Torres del Paine. Gaaf hoor dat je die van hieruit zelfs kan bewonderen. Ja, hemelsbreed zitten we d'r niet zo ver vandaan. In El Calafate aangekomen, reden we weer over de voormalige start- en landingsbaan naar ons hotel. Daar hebben we eerst een heerlijk drankje genomen aan de bar en zo konden we nog even nagenieten. Morgen gaan we helaas alweer verder noordwaarts en zit bijna driekwart van de vakantie er al op. Maar wat een mooie indrukken hebben wij opgedaan zeg! En gelukkig hebben we nog ruim een week. Vanochtend voordat de excursie begon, hadden we al ingecheckt, maar ook deze vlucht zat al helemaal vol. Ja, da's wel lekker hoor dat je eigenlijk in alle hotels gewoon kan internetten, we konden nu alleen de boardingpass niet printen en vraag me af hoe dat nu gaat. Maar goed, na een lekkere warme douche zijn we weer met de shuttle naar het centrum gegaan en hebben we weer heerlijk gegeten bij Pascasio. Moppie nam dit keer ook de venois sirloin en dan niet alleen de salade, maar ook als hoofdgerecht. En ook dat was een heel zacht stukje vlees. Zelf nam ik de zeebaars en met een superwijntje was het weer smullen. Na afloop kregen we nog een likeurtje gemaakt van de Calafate bes. En als je dat gedronken hebt, betekent dat dat je zal moeten terugkeren naar de plek waar je het gedronken hebt. Nou, da's geen straf!

Dag 20

25-11-2009 El Calafate - Bariloche

Nee hè, vanochtend alweer om 07.00 uur wakker terwijl we konden uitslapen. Maar het bedje lag lekker en heb nog even heerlijk 1½ uur gelegen. Om 09.30 uur zijn we lekker gaan ontbijten en hebben we ook de sinaasappels van de lunchbox van gisteren opgepeuzeld. En voordat we om 11.00 uur gingen uitchecken, heb ik nog even gegoogeld naar de wijn van gisteren. Helaas waren we vergeten de kurk mee te nemen. Gelukkig wist ik nog ongeveer de naam en heb ik het dus kunnen vinden. Ik heb toen gelijk even de Tinto Bistro van Martin Zorreguieta in Bariloche opgezocht. En niet te vergeten de zangers van 'you're my heart, you're my soul'. Tijdens de transfer vanaf de Argentijnse grens naar Design Suites hebben we verschillende songs van ze gehoord, maar we konden maar steeds niet op de naam komen. Maar waar Google al niet goed voor is: Modern Talking, zo heette die groep natuurlijk. Hè, hè, kan ik eindelijk (uit)slapen. Na het ontbijt gingen we weer lopend (via de flamingo's in Laguna Nimez) naar het dorp. Maar jeetje, wat een wind stond er weer, net zoals toen we aankwamen, alleen was nu de temperatuur aangenamer. Eenmaal in het dorp aangekomen, had je niet meer zoveel last van de wind. Eerst hebben we even een VVV-onderzoekje gedaan bij hotel Posada los Alamos. Hét vijfsterren hotel van El Calafate. We hebben daar heerlijk even een kopje koffie gedronken, want het is al met al met wat foto's maken toch een uurtje lopen. Dit hotel is wel wat voor de volgende keer. Vervolgens hebben we nog wat winkeltjes bekeken en hebben we bij het restaurant van Casimiro Biguá wat gegeten. Ze hadden niet echt een lunchkaart, maar wel een heerlijke ravioli gevuld met zalm. Voor Moppie werd het dan maar wat prosecuito, papas fritas en een salade completos. Daarna hebben we nog de wijnwinkel opgezocht vlakbij het VVV, maar die was helaas met siësta. Nog even een kopje koffie buiten op het terras van Casablanca voordat we om 15.30 uur de taxi terug namen naar het hotel. Hier werden we om 16.00 uur opgepikt voor de transfer naar het vliegveld. Lang hebben we dus niet hoeven wachten. Alles gaat tot nu toe keurig op tijd en dit keer werden we zelfs in een luxe Jeep opgehaald. Naar het vliegveld was het toch nog 23 kilometer rijden. En wie kwamen we daar tegen, ja hoor, Ben & Tracy. Zij gaan nu naar Ushuaia voor hun trip naar Antartica. Het inchecken verliep vlotjes, maar daarna vergaten we de tax te betalen en konden we nog een keer in de rij gaan staan voor de controle. Ja, en toen was ik vergeten het zakmesje in de koffer te doen en moest ik die afgeven. Nu was het een krijgertje ooit van de EOE, maar toch wel zonde. Goed, het was een klein vliegveld, maar nog wel redelijk nieuw. In het vliegtuig zaten we niet naast elkaar, maar op rij vijf en zes met het gangpad er tussen. Ik kwam naast een jonge vrouw te zitten die eerst niet zo spraakzaam was. Dat werd ook lastig, want ze sprak alleen Spaans. Toch hebben we wat woordjes gewisseld. Al gauw kregen we wat te eten, ik zat alleen nog bommetje vol van de ravioli en heb toen alleen het appelcakeje genomen. Het broodje met ham/tomaat kon ik lekker doorschuiven naar Moppie. Na een goed uurtje gingen we alweer dalen en om 19.15 uur waren we geland op het vliegveld van Bariloche. In de hal stond een man van Dubrovnik Rent a Car ons al op te wachten. Na het invullen van de benodigde formulieren bracht hij ons naar de auto, een Ford Fiësta. De route naar het hotel was simpel: immer gerade aus. Even voorbij het centrum zagen we net op tijd het bordje van Design Suites. Dat was nog even een listig smal weggetje omhoog en dat ging ook maar net goed toen er een tegenligger aankwam. Deze Design Suites zag er ook weer prachtig uit. En wat een kamer! Heel riant met een lekker balkon en een jaccuzi er naast. Om 21.30 uur zijn we lekker gaan eten in het hotel. Dit restaurant zag er wel knus uit en had ook een heel hoog plafond. Het haardvuurtje was gezellig aan en je zat op heerlijke lage banken. En voor de verandering maar weer een ravioli en een heerlijk stukje lomo vlees en niet te vergeten een flesje wijn. Heerlijk, en wat een gezellige mensen, helemaal top!