Welkom op ons Reislog!

Hallo en welkom op ons reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens onze reizen. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar we onsbevinden en waarwe zijn geweest!

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor onze mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

We zien je graag terug op ons reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met ons meereist!

Groetjes,

Hans & Patricia

Buenos Aires & Puerto Pirámides

Dag 1

06-11-2009 Amsterdam - Buenos Aires

Het is zo ver! Een jaar naar uitgekeken en dan ineens is het 6 november. Best wel spannend. En dat was te merken ook, want we waren al voordat de wekker af zou gaan wakker. Nou, dan d'r maar uit ook. Na het ontbijtje ging ik nog lekker m'n haartjes wassen. Moppie had ook nog wat klusjes zoals de buitenkraan afsluiten en wat stoomgoed wegbrengen. Toen we ook de toilettassen en de koffers helemaal gereed hadden, hebben we nog een broodje gegeten onder het genot van een RTL-travel uitzending over Chili. En zo werd het 13.30 uur, tijd om richting het station te gaan. De buurman was zo vriendelijk om ons een slinger te geven. Gelukkig was het droog en met m'n windstopper niet echt koud. Eenmaal op Schiphol konden we in hal 2 zo inchecken. Inmiddels was Zussie ook naar Schiphol gekomen en hebben we gezellig samen nog even een bakkie gedronken. Gelukkig waren we bijtijds op Schiphol gearriveerd zodat we na de koffie nog genoeg tijd over hadden om te shoppen. De tijd daarvoor werd een stukje minder vanwege de enorme rij bij de paspoort- en bagagecontrole. En het maakte dit keer niet uit, business class of geen business class. We dachten na de controle nog even Argentijnse en Chileense pesos te scoren, maar dat viel tegen, geeneens voorradig! Dan maar op naar de luchtjes, 2 extra geheugenkaartjes voor de camera's, een extra batterij en een wereldstekker. Ja, en als je dan een keertje business class vliegt dan wil je de Crown Plaza lounge ook wel even gezien hebben. Echt gezellig was dat niet, maar de drankjes en de snacks waren gratis. Echte Hollanders! Om 18.00 uur zaten we eindelijk dan in het vliegtuig en nog geen 20 minuten later gingen we de lucht in nadat we zelfs eerst een glaasje champagne hadden gekregen. Daarna kregen we ook nog een schaaltje met 2 borrelhapjes á la tapas en een zoet cakeje. Dat laatste gewoon laten staan, we zijn immers geen zoetekouwers. En ik was nauwelijks klaar met m'n verhaaltje tot zover of we gingen alweer landen. Het is echt een vluchtje van niks! Op het vliegveld van Parijs zijn we eerst op zoek gegaan naar onze volgende vertrekhal, maar daar was niet echt veel te eten en dus moesten we weer een stukje terug. In de hal waar we nl. aankwamen, had je restaurant Flo. Daar hebben we een heerlijk stukje zalm gegeten, alleen de witte boontjes erbij was niet echt bijzonder, de Chablis daarentegen maakte het weer enigszins goed. We hadden eigenlijk best wel snel gegeten en onze volgende vlucht ging pas om 23.20 uur. Toen hebben we maar weer de business class lounge opgezocht waar je je weer helemaal klem kon zuipen. Wij hielden het overigens netjes bij een sapje. Eenmaal aangekomen bij gate E35 konden we zowat gelijk beginnen met boarden. En dit keer hadden we de echt lekkere stoelen direct achter de First class. En toen bleek dat we zelfs nog een heel menu voorgeschoteld kregen. Nou dat werd alleen een voorgerecht (foie gras met brood en kruidkoek) en wat kaas toe (het zogenaamde express dinner). Ondertussen hadden we al een aantal keren weer champagne gekregen. Wat een luxe die business class! En dat eten krijg je ook op gewoon servies met heel wat tafelzilver. Rond 01.00 uur ging ik toch m'n stoeltje maar eens plat gooien om lekker te gaan slapen. Wat zalig dat je gewoon plat kan liggen.................................................

Dag 2

07-11-2009 Amsterdam - Buenos Aires

.......... Pas om 08.30 Nederlandse tijd werden we echt wakker. Natuurlijk was ik wel af en toe wakker, maar ik heb heerlijk gelegen. Het was vervolgens wel even wachten totdat we ons ontbijtje kregen, want pas om 10.30 uur werd de tafel gedekt. Maar goed, lokale tijd was het pas 08.30 uur. Het ontbijt bestond uit een heerlijk broodje en 2 rolletjes omelet, een yoghurtje en natuurlijk de jus d'orange en de koffie. Na het ontbijt hebben we de tv eens tevoorschijn gehaald om te kijken waar we nu eigenlijk zaten, maar dat schoot op, nog maar een uurtje. Films hebben we dus niet gekeken, maar nog wel even naar de webcam vanuit de cockpit, super! En om 09.30 uur lokale tijd zetten we weer veilig de voetjes aan de grond. Bij de douane aangekomen, moesten we eerst nog een formulier invullen. We zagen iedereen zo'n ding pakken, dus wij ook maar. Nadat we de koffers hadden opgepikt en we de aankomsthal binnen liepen, was het op zoek naar een bordje met onze naam. En jawel hoor, daar stond netjes een jonge dame op ons te wachten. Ze wees ons eerst een pinautomaat waar we Argentijnse pesos konden trekken, want we hadden nog steeds geen rooie cent. Vervolgens gingen we met haar in een taxi naar het hotel. Onderweg kregen we al een map met info en vouchers. In het hotel kregen we nog wat uitleg over Buenos Aires. En omdat we toch nog niet de kamer op konden, gingen we maar gelijk op pad. Het weer was prachtig, eerst nog even een fris windje, maar 't werd al gauw warm. Het Plaza de Mayo met het presidentiële paleis 'Casa Rosada' lag echt om de hoek van het hotel. Inmiddels hadden we alweer trek gekregen en dus op naar het oudste café van de stad, 'Gran Café Tortoni', voor een heerlijke sandwich. Daarna zijn we de hele Avenida de Mayo afgelopen naar het 'Palacio del Congresso'. Onderweg staken we de breedste straat van Buenos Aires over, de 'Avenida 9de Julio' van wel 140 meter breed. Voor de terugweg namen we de metro. Maar weten wij veel dat die links rijden, dus stonden we aan de verkeerde kant van het perron. En we hadden maar 1 kaartje gekocht. De verkoopster was echter zo behulpzaam om ons aan de overkant er zo door te laten. We namen lijn A terug naar Plaza de Mayo. En zoals onze hostess vanochtend al zei is lijn A de oudste metro van Latijns Amerika. En inderdaad zeg, wat een oud barreltje, maar wel heel stijlvol. Vervolgens gingen we verder naar Puerto Madero met z'n verbouwde pakhuizen waar nu allemaal restaurantjes zitten. Kwam goed uit, want het werd alweer tijd voor een drankje én cheesecake en dat zowaar bij Hooters. Die heb je hier blijkbaar ook. Puerto Madero is een mooi gedeelte van Buenos Aires met naast de mooie pakhuizen ook mooie appartementencomplexen. En wat een eettentjes zeg! We vonden een leuke voor vanavond en hebben die gelijk maar gereserveerd, want je weet het niet. Op de Plaza de Mayo zagen we heel wat mensen met regenboogvlaggetjes. Zouden ze hier ook een gaypride hebben? Eenmaal terug in het hotel bleek de kamer gereed te zijn. Eigenlijk wilden we eerst nog wat drinken. Nu heeft het hotel een dakterras, maar helaas was daar de bar gesloten. Wat een chique dakterras (net zoals onze kamer in het bruin-wit) en wat een uitzicht! De bar beneden was ook dicht, dan maar weer even de straat op. Al gauw vonden we een ouderwetse tangobar (waar ze vanavond helemaal los gaan) voor een verse appelsap con aqua en een biertje. Rond 18.00 uur werd het dan eindelijk tijd voor een overheerlijke douche en een powernap. Een echte powernap, want de wekker moest ons wekken zodat we om 20.30 uur in het restaurant waren, het prachtige 'Villegas' in Puerto Madero. Dit keer namen we nog een voorgerecht, gebakken kaas en gerookte ham, met een heerlijke steak als hoofdgerecht. We konden zelfs nog van het saladebuffet nemen, maar dat kon er helaas niet meer bij. Ondertussen genoten we heerlijk van de Trumpeter Cabernet Sauvignon. Jawel, een bekende, want Bakboord heeft die wijn ook. Na het eten (alles bij elkaar voor maar € 34,71) zijn we nog naar de bar Puerto Rico gegaan voor wederom een verse appelsap en een biertje. Dit keer was er dus live muziek met tangodans. Best wel grappig om dat mee te maken. Vervolgens lagen we pas tegen enen in bed. Dat zal lekker slapen worden.

Dag 3

08-11-2009 Buenos Aires

Vanochtend hadden we geeneens de wekker nodig. En die hadden we toch echt gezet, want voor vandaag staat een aardige stadswandeling van tien kilometer op het program. Maar eerst nog even een ontbijtje scoren. Zo mooi als het hotel is met z'n stijlvolle kamer en mooie ontvangst met nog zo'n ouderwetse open lift met smeedijzeren hekwerk, zo karig was het ontbijt. Alleen wat boterhammen die je gelukkig nog wel kon roosteren, ham en kaas, melk en cornflakes en een sapje. De koffie noem ik niet eens, want die was gewoonweg niet te zuipen. Nou, we vinden vast wel wat onderweg. Uiteindelijk was het alweer tegen 11.00 uur voordat we op pad gingen. We liepen eerst richting Plaza de Mayo om daar de metro te nemen naar Pueyrredón. Van daaruit was het nog maar een klein stukje naar de straat waar de ouders van Máxima wonen, de Av. Pte J.E. Uriburu. Op de hoek met de Av. Santa Fe namen we eerst een echte, lekkere, koffie met, jawel, weer een cheesecake. En wat zag die tent er mooi uit en lekker geen toeristen, maar heerlijk op de zondagmorgen tussen de locals. En één blok verder stonden we voor de deur van de familie Zorreguieta op nummer 1252. Ondertussen hadden we nog even boodschappen gedaan bij de Disco er naast. Het werden alleen 2 appeltjes en 3 banaantjes, maar je zou er maar om verlegen zitten. We zagen nog wel dezelfde wijn als die we toen in Maastricht dronken met dat hele mooie etiket 'Postales' voor 16 pesos (net nog geen € 2,00). De straat konden we vervolgens helemaal uitlopen en dan kwamen we vanzelf bij het Cementario de la Recoleta. Een begraafplaats waar de graven complete optrekjes zijn. Hier ligt ook Evita Peron (maar dat was maar een heel bescheiden graf). Een enkele Argentijn ging op bezoek bij de overledene en brandde kaarsjes binnen in het ‘huisje'. Ja, bijzonder. Naast het kerkhof stond de Basílica de Nuestra Señora del Pilar die we even zijn ingegaan. Daarna liepen we via een park met allemaal kraampjes richting de faculteit voor rechten. Overigens had je in een straatje vlakbij ons hotel (Av. Defensa) ook een zondagsmarkt met antiek. Naast de faculteit had je het park Plaza Naciones Unidas met de Floralis Genérica. Een gigantische bloem van RVS die 's nachts dicht is en om 07.30 uur weer open gaat. Best wel een gaaf bouwwerkje. Vervolgens gingen we in de Avenida Alvear op zoek naar een eettentje. Maar dat werd nog lastig. We zagen alleen maar dure hotels en art galeries. Dan toch maar alvast een banaantje. Inmiddels waren we de Av. 9^de Julio weer overgestoken en stonden we voor de Iglesia Nuestra Señora de Socorro waar Máxima is gedoopt. Er tegenover zat een eettentje en daar hebben we heerlijk een salade gegeten. Via de Av. Florida kwamen we weer in de buurt van het beginpunt. Gelukkig waren de winkels gewoon open en ook de Galarias Pacifico, een hele mooie shopping mall mét kerstboom. Bizar om met dit temperatuurtje een kerstboom te zien. We namen ook nog een stukje de Av. Lavalle om uiteindelijk bij de Basílica de Nuestra Señora de la Merced uit te komen, maar die was helaas gesloten. Onderweg hebben we nog wat geld gepind, maar de eerste keer wilde niet lukken. Het geld kwam er gewoon niet uit. Da's lekker! Inmiddels was het weer tijd geworden voor een drankje en omdat we vlakbij Puerto Madero, waren zijn we daar neergestreken. Vervolgens hebben we bij Marcelo Cocina Italiana een reservering gemaakt voor vanavond. In de tussentijd konden we nog even heerlijk slapen, want als je hier pas om 21.00 uur gaat eten, ben je nog aan de vroege kant. We waren dit keer verstandig om geen voorgerecht te nemen en het bleek dat de pasta's voor twee personen waren en dan was het nog veels te veel, maar wel ontzettend lekker met zalm en roomsaus. Wel hadden we d'r een salade van rucola bij genomen. Zo, onze eerste volle dag in Buenos Aires met prachtig weer en heerlijke temperatuur. En toen we eenmaal ons bedje roken, vielen we als een blok in slaap.

Dag 4

09-11-2009 Buenos Aires - Puerto Pirámides

Dit keer geen ontbijtje in het hotel, maar een banaantje en wat pepernoten. We gaan straks gewoon een leuk koffietentje opzoeken. Wel heb ik gisteren ‘dulce de leche' kunnen uitproberen. Het leek op smeerkaas, maar het zag eruit als pindakaas en smaakte naar caramel, iets van Bubblegeen dus. Na het banaantje ging Moppie eerst nog even hardlopen in Puerto Madero. Helaas ben ik even gestopt met lopen en dus bleef ik ‘thuis'. Kon ik dit reisverhaal bijwerken, want dat had ik gisteravond niet meer gedaan. Daarna hebben we de koffers gepakt, want vanmiddag nemen we het vliegtuig richting het zuiden. Helaas moesten we om 12.00 uur al uitchecken. Dat lukte ook maar net. Ze gingen ons al bellen met de vraag waar we bleven en of we misschien hulp nodig hadden met het dragen van de koffers. Ja, ze zijn hier wel héél vriendelijk. Buiten was het weer heerlijk weer met hier en daar nu wel een wolkje. Eerst gingen we maar eens op zoek naar een lekker bakje koffie. Eén blok verder, tegenover de Basílica de Santo Domingo, vonden we d'r één. Na de koffie brachten we ook een bezoekje aan de basiliek. Er was zelfs een dienst gaande. Daarna gingen we verder banjeren door San Telmo. Dit is het echte Buenos Aires met veel kleine restaurantjes en niet zoveel toeristen. Via de Avenida San Lorenzo kwamen we weer uit op de Avenida Defensa die uiteindelijk uitkwam op het Plaza Dorrego. Een klein pleintje met wat terrasjes en een stel dat de tango danste, dat was wel aardig en heel leuk voor een foto. Daarna was het gewoon weer de Avenida Defensa teruglopen tot aan Avenida Moreno. Twee blokken ervoor zagen we een mooi eettentje, Brasserie Petanque. Een Frans ding met dan ook een heerlijke salade nicoise en een quiche loraine. Eenmaal terug in het hotel moesten we nog even twintig minuutjes wachten in de lobby voordat onze taxichaffeur arriveerde. Klokslag 14.30 was hij er. Het was gelukkig dezelfde als op de eerste dag naar het hotel toe, zodat we hem de tip van de heenweg ook nog konden geven. Het was nu een stukje drukker op de weg dan zaterdag. Via de Av. 9^de Julio verlieten we het centrum. Toen we op de snelweg zaten, kwamen we nog door een heuse sloppenwijk en dat zo dicht tegen de snelweg aan. Wat een krotten zeg! Een groot verschil met het centrum. Op de luchthaven verliep het inchecken vlotjes, we hoefden geeneens tickets te laten zien, onze paspoorten waren voldoende. Na de bagage controle had je nog verschillende winkeltjes en het zag er nog mooi uit ook. Een mooiere luchthaven eigenlijk dan de internationale luchthaven. Na een kopje koffie nog even naar het toilet en dan boarden. We dachten dat we via een slurf het vliegtuig in konden. Niet dus, heb ik mooi foto's gemaakt van het verkeerde vliegtuig. De slurf bracht ons gewoon weer naar buiten waar een bus op ons stond te wachten. Gelukkig was het droog toen we op de trap van het vliegtuig stonden, want even daarvoor kwam het met bakken naar beneden. Ja, hebben wij even mazzel en vanochtend in Buenos Aires hadden we dus geluk met nog een stukje mooi weer. Het vliegtuig was best nog wel een aardig ding met twee om drie stoelen. Helaas zaten we niet bij het raam, maar blijkbaar wel aan de goeie kant, want toen we na drie kwartier vertraging de lucht in gingen, konden we mooi Buenos Aires zien liggen en heb ik toch wat mooie foto's kunnen maken. Al gauw kregen we wat te drinken én te eten en dat op een vluchtje van nog geen twee uur. Het eten bestond uit een sandwich met ham en kaas en een bladerdeeggebakje met daartussen dulche de leche, een soort toffee gebakje dus. Na een kleine twee uur kwam de grond steeds dichterbij. Wat een dorre vlakte! Op het kleine vliegveld van Trelew (dat op dit moment aan een verbouwing onderhevig is) mochten we lopend naar de aankomsthal. Ja, voor het eerst was de Patagonische wind voelbaar! Nadat we de koffers hadden, zagen we gelijk een desk met onze naam, het was het autoverhuurbedrijf Fiorassi. We kregen een splinternieuwe Fiat Sienna mee met maar 22 kilometer op de teller. Hij ging ‘m netjes halen voor ons. Vervolgens was het nog 160 kilometer toeren. We vertrokken om 20.00 uur richting Puerto Pirámides, dus dat wordt een latertje. Het was één rechte weg met maar af en toe een bocht en alleen maar wat lage struiken langs de weg. Ja, die wind heeft hier vrij spel, dus als een vrachtwagen ons passeerde dan was het oppassen geblazen. Twee uur later bereikten we Puerto Pirámides. Het was even zoeken waar nu precies hotel Las Restingas was, want inmiddels was het donker geworden en dan zie je niet veel. Dan toch maar even vragen bij de benzinepomp. Maar het was gewoon de eerste weg richting het strand en dan had je het gelijk aan je linkerhand. Gelukkig eten ze ook hier heel laat, dus nadat de koffers op de kamer stonden, gingen we om 22.30 uur nog een keertje eten. En dat bleek niet verkeerd, een risotto en een catch of the day. Super gewoon! En ik ben benieuwd wat voor een zeezicht we hebben .......

Dag 5

10-11-2009 Puerto Pirámides

Wouh, wat een uitzicht zeg! Vanaf het terras voor de kamer keek je zo het strand op en niet veel verder zag je al de zee. Wat een plek! Eerst gingen we maar eens kijken wat voor een ontbijtje ze hier hadden. Dit keer was het ook niet heel bijzonder, hoewel ze wel verse jus d'orange hadden. En de melk met de cornflakes en vezelsliertjes smaakte prima. Omdat het gisteravond bij aankomst best wel koud en winderig was, hadden we wat thermo-ondergoed aangedaan, maar dat ging al snel uit. Op naar de walvissen! In het hotel vroegen we waar we zo'n boottrip konden boeken. Nou, dat bleek tegenover het hotel te zijn bij Botazzi (veel groter is het plaatsje ook niet echt). Er bleek een boottrip om 12.00 uur te zijn gepland, want de ‘haven' was nog niet open. De sunsettour hebben we in ieder geval geboekt. We gaan gewoon twee keer als het lukt. Gelukkig hadden we dus nog even tijd om een lekkere koffie te scoren en om even over het strand te lopen naar wat rotsen. En wat denk je, zie je van hieruit al de walvissen uit het water komen! Machtig mooi! Uiteindelijk werd het 12.30 uur dat de boot vertrok. We kregen allemaal een zwemvest aan en als een stel pinguïns liepen we naar de boot. Die stond gewoon voor het hotel op het strand. Een tractor duwde de boot op een trailer het water in. En nu kan het feest beginnen. Echt lang hoefden we niet te wachten. En wat komen ze dichtbij de boot, ongelooflijk. Maar een enkele keer kwam ie ook met z'n staart uit het water. Er lag er ook eentje te draaien in het water met een jonkie erbij. Wat prachtig! En vanuit de boot kon je in de verte gewoon nog steeds het hotel zien liggen. Gelukkig had ik wel een primatoertje ingenomen, want verscheidene zag je toch overgeven. Voor je het wist was de tocht van 1½ uur alweer afgelopen en werden we het strand op gereden. Gelukkig hebben we nog een herkansing. Maar eerst gingen we lekker nagenieten op het terras van ons hotel. Het was gewoon warm. Als lunch namen we een heerlijke vegetarische pasta (dit keer voor Moppie) en een sandwich met rundvlees en gruyere kaas. Dat ging er wel even in. Vervolgens hadden we nog even tijd om het dorp te bekijken en aan het andere eind via het strand weer terug te lopen voordat onze volgende boottrip zou vertrekken. Inmiddels was het gezellig druk geworden. Ja, hele bussen komen hier en dan allemaal als pinguïn de boot in. Helaas was er wat meer bewolking gekomen en kregen we ook een soort cape om onder het reddingsvest. Ja, nu leken we wel echte pinguïns, zeker als je ook je capuchon op had. Dit keer gingen we met een ander bootje, een soort zodiac. Eerst leek het erop dat we wat minder zouden zien dan vanmiddag, omdat het wel even duurde voordat we wat zagen. Maar dit keer kwamen ze vaak met hun staart het water uit! En het mooie was dat ie er ook nog een paar keer echt uit sprong. Ja, hier kwamen we voor! Wat is dat prachtig om zulke grote beesten te zien springen. En soms wist je gewoon niet waar je kijken moest, dan waren gewoon aan weerskanten van de boot walvissen. Voor de sunset voer de boot nog een stukje verder om na ruim twee uur weer huiswaarts te keren. Na afloop kregen we nog met de hele groep een wijntje met wat kaas, worst en olijven. En wat denk je, dat was gewoon in ‘ons' hotel! Voor het eten namen we nog wel even een warme douche, want onze kleren waren wel een beetje nat geworden van het opspattende water en dus kregen we het een beetje koud. We hadden het ons zelf makkelijk gemaakt door lekker in het hotel een tafeltje te reserveren. Nou de luingini met seafood en de penne rigatte carbonara smaakte weer overheerlijk. En eindelijk hebben we het eens gered om vóór twaalven in bed te liggen. Nog nagenietend van de boottrip vielen we als een blok in slaap.

Dag 6

11-11-2009 Puerto Pirámides

Zo, dat was een vroegertje vanochtend, want Moppie ging eerst nog even hardlopen. Zo kon ik de dag van gisteren schrijven, want daar was ik gisteravond te moe voor. Terwijl ik m'n boekje zat te schrijven met uitzicht op zee zag ik op een gegeven moment Moppie over het strand voorbij komen. Wat een heerlijke relaxte plek is dit. Het werd dan ook pas goed 09.30 uur voordat we aan het ontbijt zaten. Dit keer waren we slim om een echte espresso te bestellen, dan kregen we ten miste goeie koffie. Tijdens het ontbijt konden we gewoon vanuit het hotel zelfs genieten van walvissen die uit het water kwamen. Dat is toch machtig mooi! Vandaag werd het een dagje toeren, maar dan wel eerst even tanken en weer even geld halen bij de plaatselijke pinautomaat, wat gewoon een simpel klein hokje is in the middle of nowhere. En dan op naar de zeeleeuwen, pinguïns en guanaco's. Even buiten Puerto Pirámides had je al gelijk een mooi uitkijkpunt van waaruit je het dorp mooi kon zien liggen. Daarna gingen we eerst naar Punta Delgada. Maar voordat we daar waren, hadden we eerst een lange gravelweg te gaan van 74 kilometer. En links en rechts was alleen een dorre vlakte te zien met wat lage struikjes. Halverwege zag je de Salinas Grandes liggen, een zoutvlakte die 40 meter onder de zeespiegel ligt. Eenmaal aangekomen bij Punta Delgado konden we vanaf de klif de zeeleeuwen bewonderen. Ze lagen heerlijk rustig beneden op het strand. Vervolgens dachten we wat te kunnen eten bij het naastgelegen hotel, maar dat zat helemaal vol. Een dame stond ons al op te wachten om dat te vertellen. Ze vertelde ons ook dat je bij het volgende punt ook een eetgelegenheid had. Gelukkig kon ik wel gebruik maken van het toilet. En dan op naar Caleta Valdés. En wéér alleen maar dorre vlakte om ons heen. Nu zag je wel zo af en toe de zee. Bij Caleta Valdés had je inderdaad een zelfbedienings-restaurant waar we lekker buiten op het terras een stuk hartige taart met sla hebben gegeten. Daarna gingen we eerst voor een wandeling. Ook nu zagen we weer de zeeleeuwen op het strand liggen. Een klein stukje verder toeren had je het echte leuke werk, de pinguïns! En zo dichtbij! Je kon ze zowat aanraken, maar dat mag natuurlijk niet. Nou, dat waren mooie plaatjes. Wat een prachtbeestjes zijn dat! Vervolgens gingen we ook nog helemaal naar het Noorden, Punta Norte. Onderweg kwamen we de eerste guanaco's tegen, een soort lama. Ook de struisvogels kwamen we weer tegen en sommigen met jongen. Bij Punta Norte kon je wéér zeeleeuwen zien liggen op het strand. Echt veel activiteit zit er alleen niet in. Daarna was het nog zo'n 70 kilometer over de gravelweg terug naar Puerto Pirámides. En weer alleen maar dorre vlaktes, maar dit keer wel met de ene guanaco na de andere. En ook vlak voor onze auto oversteken hè. Rond 18.00 uur waren we weer terug bij het hotel voor een lekker drankje. Ondertussen probeerden we de vlucht van morgen te herbevestigen, dat stond ten minste in de beschrijving dat we dat moesten doen. Alleen het telefoonnummer werkte niet. Even vragen bij de receptie dan maar. Zij was zelfs zo vriendelijk om het via internet te doen en ons dan gelijk in te checken. Nou, da's helemaal mooi. Na het drankje zijn we nog naar een uitkijkpunt gegaan: Punto Pirámides, voor een mooie zonsondergang. Het was geen uitkijkpunt voor campers, want wij kwamen op de terugweg nauwelijks meer de helling op. Helaas sloot het uitkijkpunt al om 20.00 uur en toen was het nog behoorlijk zonnig. Dan maar weer terug naar het hotel en lekker douchen en omkleden voor het avondeten. Voor de verandering aten we weer eens in het hotel. Dit keer wederom de catch of the day, 'snoek', zo klonk het ten minste en de rumpsteak, en dit alles met een lekker wijntje, een Malbec van Cavas Pozo. Om 23.00 uur werd het echter weer bedtijd, terwijl er net nog gasten binnenkwamen om te eten, net zoals wij eergisteren aankwamen. Voor ons werd het in ieder geval tijd voor ons mandje.

Dag 7

12-11-2009 Puerto Pirámides - Ushuaia

Na het flesje wijn van gisteren moest de wekker aardig z'n best doen om ons wakker te krijgen, maar dat was dan ook al om 07.15 uur. Ja, we hebben weer aardig wat op het program staan. Dit keer hebben we tijdens het ontbijt helaas geen walvissen meer gezien. Maar alleen al het uitzicht was magnifiek. Om 10.00 uur hebben we de auto ingepakt en zeiden we Puerto Pirámides gedag. Onze eerste stop was bij Isla de los Pajaros, in de hoop daar flamingo's te zien. Nou, alles behalve flamingo's, wel een mooi kerkje en dito uitzicht. Wellicht dat de flamingo's ergens anders verblijven. Tot twee keer toe zijn we nog een boerenerf opgereden, maar in de verste verte geen flamingo te bekennen. Dan maar op naar Punta Tombo met z'n pinguïns. Dat was wel even een stukje rijden, zo'n 280 kilometer, maar dan heb je ook wel wat. Gelukkig hoeven we dat niet helemaal terug te rijden, want vanavond gaan we met het vliegtuig naar Ushuaia. Op de heenweg richting Punta Tombo kwamen we al langs het vliegveld, het was toen 12.30 uur. Nu konden we kijken hoe lang we er over doen, zodat we weer op tijd terug zijn. Gelukkig vertrekt onze vlucht pas om 19.10 uur i.p.v. 18.00 uur zodat we bij Punta Tombo even de tijd hebben. Het was weer een mooi ritje met een buitengewoon interessant uitzicht, niet dus. Voorbij het vliegveld moesten we wel even opletten hoe we moesten rijden, want goeie bewegwijzering kennen ze hier niet. Maar het ging in één keer goed. Rotondes kennen ze hier ook, maar die zijn zo groot dat je halverwege niet meer weet of je de helft al hebt gehad. We konden aardig doortuffen met hier en daar een vrachtwagen die we moesten inhalen (anders ging het wel héél lang duren). Gelukkig waren het minder vrachtwagens dan even voor Trelew. De laatste 20 kilometer ging wel over gravel. Inmiddels waren we dat al aardig gewend, dus konden we ook hier aardig doortuffen. Om 14.00 uur waren we bij Punta Tombo. Eerst maar even wat eten en ook hier hadden ze heerlijke groenten quiche. Hier troffen we Rita en Auke waarmee we op de boot zaten tijdens de sunset walvisexcursie. Dat was wel even gezellig. Vervolgens hadden we een uurtje om de pinguïns te bekijken. Bij de ingang van het reservaat moest je nog wel even een kaartje kopen die je twee meter verderop weer moest inleveren bij een ranger. Als ruil kreeg je wel een plattegrondje. Gelijk in het begin zag je de eerste pinguïns, ze lagen in een holletje te broeden op hun eitjes. Ja, helaas zijn de jonkies nog niet uit hun ei gekropen. En ja hoor, daar stond er eentje ons al op te wachten. De trail was afgezet met wat keien, dus je kon gewoon naast ze gaan staan. Geweldig! Wat zijn het ook mooie beesten. Aan het einde van de trail had je een mooi uitzicht vanaf een rotspartij op de beestjes op het strand. Hier zag je ze ook lekker het water in gaan. Even verderop liep je gewoon weer tussen de pinguïns. D'r was er zelfs eentje die een stukje met ons mee liep. Wat is dat gaaf zeg! Je kon zelfs nog iets verder lopen zodat je een mooi uitzicht had over de vlakte, maar daar hadden we helaas geen tijd meer voor, het uur was al om. Vervolgens was het weer anderhalf uur terugrijden. Dit keer ging het ietsjes sneller, omdat we wind mee hadden. En ook in Trelew namen we in één keer de goeie weg. Even de auto inleveren en de koffers afgeven. De boardingpass had Jessica van Hotel Las Restingas al voor ons uitgeprint, dus dat was zo voor elkaar. We dachten nog genoeg tijd te hebben voor een broodje, maar het boarden begon veel eerder. Alhoewel, je werd gewoon eerst in een andere ruimte gezet. Keurig op tijd mochten we weer lopend naar het vliegtuig. Dit keer namen we de achteringang onder de staart omdat we op de vierde rij van achteren zaten. Gelukkig wel lekker met z'n tweetjes op een rij van drie en net voor de motor zodat we nog mooi uitzicht hadden. Al gauw kregen we wat te eten, rijst met plakjes kip en toast/brood. Niet echt bijzonder, maar dat mag je ook niet verwachten op een vluchtje van twee uur. Op een gegeven moment had je prachtig uitzicht over de besneeuwde toppen. Nu bleek het ook 1°C te zijn in Ushuaia. Het had een mooie aankomsthal. Dit keer stond er niemand op ons te wachten en mochten we zelf een taxi nemen naar Hotel Lennox. Het was nog een heel klein beetje licht en dus zagen we net hoe groot Ushuaia wel niet is. De sneeuw lag nog op de auto's en langs de kant. Oeps en morgen is het niet veel beter en dat met een excursie. Ook Hotel Lennox zag er weer heel fraai uit. Inmiddels was het 22.30 uur en zijn we alleen wat gaan drinken in de bar op de bovenste verdieping. Morgen is het weer vroeg op, want dan worden we om 08.15 uur weer opgepikt voor een excursie en dat noemen ze vakantie. Na het glaasje champagne vielen we als een blok in slaap.

Ushuaia & Cuceros Australis

Dag 8

13-11-2009 Ushuaia

Zo, dat was een vroegertje dit keer, de wekker liep om 06.00 uur af. En dit keer hebben we iets minder geslapen, omdat we het halverwege de nacht koud kregen en we de kachel aan moesten doen. Het ontbijt was op de bovenste verdieping met een prachtig uitzicht over de baai en de stad. Dit keer hadden ze zelfs bruin brood en aardige koffie. Om 08.15 uur werden we opgehaald door Frederico met een landrover. Samen met nog een stel uit het hotel, Isedore en Lourdes (voor hen, bleek later, was het hun honeymoon) en Paco moesten we nog een stel ophalen, Beth en Lucy. Een leuke kleine groep. We reden eerst nog een stukje over de nationale route no. 3. Hier in Ushuaia staan bordjes langs de kant van deze weg die je laten zien hoeveel kilometer het nog is naar Buenos Aires. Ach, dat is ‘maar' 3.000 kilometer. Maar als je route 3 echt helemaal wilt doen, dan kom je in Alaska uit. Vervolgens reden we een aardig stukje het Nationaal Park Tiera del Fuego in. De auto stopte bij Bahia Lapataia, vanaf hier gingen we een wandeling maken van zo'n twee uur. Het weer viel bijzonder mee. Ja, het was koud, zo'n 3 °C, maar een gevoelstemperatuur van - 2°C. We hebben dan ook niet voor niets onze warme kleren meegenomen en daardoor kreeg ik het gelukkig niet koud. Eerst liepen we even naar het uitkijkpunt over de baai. Prachtig! En wat een rust, er was ook verder niemand te bekennen dan alleen ons groepje. Daarna liepen we de bossen in. Het was af en toe heuveltje op en weer af en soms was het ook aardig modderig, omdat het de week ervoor geregend en gesneeuwd had. Soms liep je ook nog in de sneeuw en hoorde je het zo heerlijk kraken onder je schoenen. Vanaf een ander mooi uitkijkpunt kregen we een heerlijk warm kopje koffie met een muffin. Het was een hele mooie afwisselende wandeling met af en toe ook nog een mooie vogel in het zicht. Na de wandeling mochten we een kajak in, of eigenlijk een smalle rubber boot. Moppie mocht voorin en Beth en ik mochten in het midden naast elkaar. Paco mocht als stuurman achterin. In de andere kajak ging de andere helft van de groep. Al peddelend voeren we door Bahia Lapataia terug naar waar we begonnen zijn met de wandeling. Waanzinnig! En gewoon af en toe heerlijk in het zonnetje. Op een gegeven moment was het wel even schrikken van gespartel achter de boot. Het bleek een zeehond te zijn die gezellig met ons kwam spelen. Net als de walvissen sprong ie soms zelfs het water uit. En dan hoor je alleen maar dat gespartel en verder niets. Ja, deze excursie had ik ook voor geen goud willen missen. Na het peddelen kon de extra waterdichte broek uit en konden de laarzen weer worden omgeruild voor de eigen schoenen. Inmiddels was het 13.30 uur en werd het dus wel tijd voor een heerlijke lunch. We reden nog verder het park in naar Lago Roca waar we op een campground in een tent werden opgewacht voor een heerlijke lunch. Het brood met wat kaas, worst en olijven stond al klaar. En natuurlijk hadden ze hier de wijn 'del Fin del Mundo' van Postales. Vervolgens kregen we ook nog een heerlijke maaltijdsoep met grote brokken kip erin. Daarna hadden we nog even tijd om het meer te aanschouwen voordat we weer terug gingen. Dat dachten we, maar we kregen nog een toetje! En wat voor één, het postkantoortje aan de Bahia Ensenada. We hadden al op tv gezien dat Chris Zegers hier stempels ging halen voor in z'n paspoort. Hadden wij effe mazzel dat we vanochtend toch de paspoorten in de rugzak hadden gedaan. En het was inderdaad nog dezelfde kerel. Moppie begon hem te vertellen dat de man en Chris Zegers al zingend een biertje dronken. Ja, daar houdt de man wel van, maar ook van whisky en zo kreeg Moppie een klein flesje whisky mee. Geweldig zo'n toetje, anders hadden we het nooit gevonden. Daarna werden we weer netjes bij het hotel afgezet en konden we nog even het dorp in om ook de stempels te halen bij het toeristenbureau. Zo, die zijn al binnen. Het winkelen bewaren we voor morgen, zodat we nu even lekker konden uitrusten bij Tante Sara. Na de driewekelijkse wasbeurt zijn we om 21.00 uur lekker gaan eten bij Bodegón Fueguin en hebben we genoten van een overheerlijke Argentijnse steak. Super! Dat smaakt wel even tien keer beter dan in Nederland. En dan na afloop snel naar het hotel, want het sneeuwde!

Dag 9

14-11-2009 Ushuaia - Via Australis

Vanochtend hebben we eindelijk eens lekker uitgeslapen tot 08.30 uur. Gelukkig mochten we een uurtje later uitchecken en dus hadden we tot 11.00 uur de tijd. We hadden wederom mooi uitzicht met het ontbijt en zagen dat ‘onze' boot al in de haven lag. Nou, da's niet verkeerd. Na het ontbijt gingen we eerst naar de brillenzaak om de hoek van het hotel om te vragen of ze mijn bril konden maken. In Buenos Aires drukte ik nl. één van de glazen uit het montuur. Voor haar was het geen enkel probleem, ze drukte gewoon het glas weer in het montuur. Vervolgens gingen we inchecken bij het kantoortje van de Via Australis. Daarna hebben we heerlijk koffie gedronken bij Tante Sara, maar dit keer bij een andere vestiging. Ondertussen hebben we de kaartjes geschreven. Daarna zijn we op zoek gegaan naar lijm, want die was alweer op. Dit reisverhaal houd ik nl. bij in een reisdagboek waarin ook ruimte is om plaatjes te plakken. Bij een fotozaak hadden ze het niet, maar ze verwees ons door naar een boekhandel. Daar gingen ze eerst helemaal op zoek naar zo'n roller en vonden die ook, maar uiteindelijk verkozen we toch de gel. Voor de lunch gingen we weer naar Bodegón Fueguino voor een heerlijke pizza en callelonic met groenten. Super gewoon! Vervolgens zijn we nog naar het Maritime Museum en Ushuaia's Old Prison gegaan. Dat was wel even bijzonder om te zien en die gevangenis is eigenlijk pas in 1947 gesloten. De winkeltjes van Ushuaia hebben we dus nauwelijks gezien, maar wel heb ik in de winkelstraat een foto gemaakt met de pinguïn brothers. Alwéér met een pinguïn op de foto! Toen nog even een kopje koffie en vervolgens hop de boot op. Tussen vijf en zes was het nl. inschepen. Op de boot werden we gelijk welkom geheten en naar onze hut gebracht. En wat voor een hut, perfect gewoon! Best wel ruim eigenlijk. In de hut lag ook het programma klaar voor de komende dagen (als het weer het allemaal toelaat). Om 18.00 uur kregen we gelijk een briefing met de veiligheidsinstructies. En jawel hoor, daar waren Isedore en Lourdes weer. We zagen ze vanmiddag al in het dorp en ze zeiden toen dat ze een cruise gingen maken en Paco zagen we later ook aan boord. De Engelse versie van de briefing werd echter in een andere lounge gegeven en daar kwamen we nog wat Nederlanders tegen (van de acht in totaal). Na de briefing hadden we even de tijd om wat foto's te maken voordat we om 19.00 uur de volgende bijeenkomst kregen, dit keer een welkomscocktail met lekkere hapjes en tangodansers en de introductie van de kapitein en zijn bemanning. Aansluitend kregen we een lezing over Kaap Hoorn. Daarna hadden we net een kwartiertje de tijd om wat anders aan te trekken, want het was al vroeg dinner time dit keer, nl. al om 20.15 uur. Het wordt ook allemaal omgeroepen, dus missen kan je het niet. We gingen gezellig aan de tafel met de andere Hollanders zitten, Harry & Gré en Ton & Ineke. Vervolgens kwamen er ook nog twee Amerikanen bij zitten, Marian & Jack. Reuze gezellig! En wat denk je, in het Nationaal Park Tiera del Fuego heeft Harry foto's genomen van een stel in een kajak en dat blijken wij gewoon te zijn. Wat een toeval! Het eten was gewoon helemaal super, eerst een voorgerecht van vis, toen een soepje en vervolgens had je de keuze uit vis of vlees en dan ook nog een nagerecht met dulce de leche én koffie toe. Als afsluiting hebben we nog een drankje genomen in de bar. Inmiddels waren we vanaf 20.00 uur al een aardig stukje aan het varen en vielen we op de deining van de golven heerlijk in slaap.

Dag 10

15-11-2009 Via Australis

Zo, wat een nacht! Ze hadden het al voorspeld dat rond 02.00 uur en rond 06.00 uur er enige deining zou zijn. Nou, dat klopte wel. Echt slapen was er niet bij. En omdat de wekker al om 05.30 uur afliep, stond ik al waggelend onder de douche. Echt prettig was dat niet, dus gauw maar even een crackertje en een tabletje, alleen het duurde even voordat die werkte. Gelukkig kon ik in die tussentijd alles binnen houden. Om 07.00 uur werden we verwacht, met zwemvest aan, in de Sky Lounge op dek 4. Jawel, we gaan met van die zodiacs van boord. De eerste ‘disembarkation' was naar Cape Horn. Na de veiligheidsinstructies gingen we met ongeveer 15 man de zodiac in. Het sneeuwde zelfs toen we van boord gingen. Maar het weer verandert hier zo snel dat het op Kaap Hoorn al weer aardig goed was, met hier en daar zelfs wat blauw te zien. Er staat een mooi monument, in de vorm van een condor, op het eiland. Het monument was een vierkant stuk metaal en de vorm van de condor was juist uit het metaal gesneden. Vervolgens gingen we even naar de vuurtoren om onze handtekening te zetten en daarnaast was zelfs een klein kerkje. Maar wat een plek! Zo ver van de bewoonde wereld en die wind! Al gauw werden we weer opgehaald door de zodiacs, want er was een sneeuwstorm op komst. Daarna konden we eindelijk genieten van een heerlijk ontbijtje. De boot ging weer terug richting Ushuaia en dus nog weer een stukje Drake Pasage met de daarbij behorende deining van vannacht. Dan maar weer een pilletje innemen. Het ontbijt was buitengewoon uitgebreid met dit keer heerlijke naturelle yoghurt. Na het ontbijt kropen we toch echt weer even ons mandje in, want het was vanochtend wel heel erg vroeg. Pas om 12.00 uur kwamen we weer eens kijken bij de dia-presentatie ‘Patagonia from ice to flowers'. Daarna was het alwéér eten en net zoals het ontbijt, ook de lunch in buffetvorm met heerlijke sla en pasta waaronder mijn favoriet: ravioli. Gelukkig zaten we weer aan tafel met de Hollanders, want dat was wel weer een gezellige boel. Vooral Harry kan er wat van. Na de lunch zijn we nog maar een keer ons mandje ingekropen. Dat is gewoon even bijtanken. Om 17.00 uur hadden we de volgende ‘disembarkation'. En om niet geheel slaperig ten tonele te verschijnen, hebben we om 16.00 uur even een sapje genomen in de lounge en zijn we nog even op de ‘bridge' geweest bij de kapitein. Machtig interessant! Er lag zelfs nog een ouderwetse kaart waar ze de route op uittekende die we inmiddels hadden afgelegd. Dit keer gingen we aan land bij Waluaia Bay. En vandaar uit gingen we een mooie wandeling maken naar een mooi uitkijkpunt. Onderweg kregen we nog het e.e.a. uitgelegd over de planten en bomen. Een hele mooie wandeling, alleen heel erg modderig. Op het mooie uitkijkpunt vroegen de gidsen om even stil te zijn, zodat iedereen kon genieten van de vergezichten met uitzicht op de boot én de stilte. Prachtig gewoon! De weg terug naar beneden ging een stuk gemakkelijker en beneden aan de waterkant stond een glas whisky op ons te wachten, net zoals eigenlijk op Groenland, maar daar deden ze het ‘maar' met Martini. Pas om 19.00 uur gingen we weer eens een keertje terug naar de boot. Gelukkig was het diner pas om 20.30 uur, zodat we nog even onder de douche door konden lopen. Overigens hadden ze onze schoenen bij het arriveren op de boot al schoon gemaakt met een hoge druk reiniger. Dat scheelde wel. Als vooraf kregen we een heerlijke gemarineerde zalm en vervolgens een vissoepje en als hoofdgerecht kon je weer kiezen tussen kip of beef. Nou, die beef was wederom heerlijk mals. Dat kunnen ze hier wel! Dit keer zaten overigens Barry & Patricia bij ons aan tafel. Hij kwam van oorsprong uit Ierland en zij uit Spanje, maar wonen in Engeland. Ondertussen voerden we richting Ushuaia en hadden we een prachtige ondergaande zon, die zo mooi kleurde op de besneeuwde bergtoppen. Na het eten gingen we nog een afzakkertje halen in de bar. En dat met een gezellige bingo erbij! Het moet niet gekker worden, het is net de TROS-boot! Als het goed is, hebben we vannacht niet zo'n deining en slaap ik wellicht wat beter. En ondanks dat we morgenvroeg geen landing hebben, is het niet uitslapen geblazen, want het ontbijt staat al om 08.00 uur klaar. We kunnen het ook helemaal bont maken door vroeg op te staan, zodat we de sunrise kunnen zien om 05.20 uur. Zou die net zo mooi zijn als de zonsondergang vanavond?

Dag 11

16-11-2009 Via Australis

Wat een heerlijke nacht! Jawel, ik heb echt lekker geslapen. Het went! Om 08.00 uur zaten we alweer aan het ontbijt. En ondanks de grote keus bleef het bij een yoghurtje en vers fruit. Na het ontbijt werd er weer een heel programma afgewerkt. Om 09.30 uur hadden we de eerste lezing al over de ‘Magellan Strait'. Maar omdat het nogal veel geschiedenis bleek te zijn, was het lastig om die oogjes open te houden. Aansluitend hadden we een demonstratie over scheepsknopen, maar we konden ook blijven zitten en toen kregen we info over gletsjers van de groep van National Geographic. Toen werden er zelfs foto's van Groenland getoond. Ja, dat blijft toch ook wel gaaf en prijzen ons gelukkig dat we een klein stukje van Groenland al hebben mogen zien. Een uurtje later kregen we het volgende onderdeel, dit keer een introductie over Chileense wijnen en natuurlijk na afloop ook een glaasje proeven. Maar die typische Chileense wijn, de Carménere, dat is en blijft een kruidig wijntje en heel erg wennen. Nog weer een uurtje later kregen we weer te eten, met dit keer een Magellan buffet met een groot stuk beef waar netjes voor een ieder een stukje vanaf werd gehaald. En wat hebben we gelachen! Iedere dag kregen we nl. van de staf een vragenlijst met vragen over de cruise en aan het einde van de cruise wordt bekend gemaakt welke tafel heeft gewonnen. Maar voor vandaag hadden we een ‘eigen' vragenlijst gemaakt met hele persoonlijke vragen over Harry & Gré, Ton & Ineke en Barry & Patricia, en om de verwarring helemaal compleet te maken, hadden we ook een vraag over onszelf bedacht. De andere tafelgenoten stonden helemaal perplex, want we hadden het natuurlijk wel door één van de crew members laten printen op het papier van de Via Australis én laten vertalen in het Spaans. Net echt! Na de lunch gingen we nog even liggen voordat het grote avontuur zou beginnen. Echt lang konden we niet liggen, want we waren pas om 14.00 uur klaar met eten en om 15.00 uur moesten we alweer klaar staan voor de ‘disembarkation'. Jawel, in zodiacs naar de Piloto en Nena gletsjer. Als eerste was de Engelstalige groep aan de beurt, een uur later de Spaanse en vervolgens nog een Frans/Duitse groep. Het weer was inmiddels buitengewoon, terwijl 90% van de dagen hier grijs, mistig en regenachtig is. We're lucky! Met vier zodiacs gingen we op pad. Vanaf de Via Australis had je nog geen uitzicht op de gletsjers. De zodiacs brachten ons door het Alacalufe fjord naar de Piloto en Nena gletsjer. Wat machtig! Ja, het blijft prachtig, elke gletsjer weer opnieuw. De zodiacs moesten zich een weg banen door de ijsschotsjes. Toen we even stil lagen nam de gids één voor één een foto van een ieder. In dit gebied waren ook heel veel vogels die zaten te broeden op hun nest welke tegen de rotsen waren aangeplakt. Hoe die beesten heten, ben ik vergeten, maar ze hadden een mooi kuifje en fel blauwe ogen. Na een uurtje en heel veel foto's rijker keerden we weer terug naar de boot zodat de volgende groep kon gaan en voor ons stond warme chocomel of warme wijn te wachten. Wat een mooie ervaring om in zo'n zodiac zo dicht bij een gletsjer te komen en gewoon rond te dobberen. Weer eentje om bij te schrijven! Na de ‘glühwein' hebben we nog een heerlijke prosecco genomen in de bar onder het genot van het bekijken van de foto's. Daarna hebben we geen tijd meer gehad om te liggen, want er kwamen buiten nog mooie plaatjes voorbij en de volgende lezing begon om 19.30 uur en ging over de Magellanic pinguïns die we morgenochtend vroeg te zien krijgen. En onderwijl schoof er nog weer een heel mooi plaatje voorbij. Na de Günter Plushow gletsjer van daarnet was het nu een andere gletsjer met een hoge bergtop en dat met de ondergaande zon erop, prachtig gewoon. Aansluitend gingen we naar het captains dinner met een heerlijke krab als voorgerecht, pompoensoep en filet de mignon en iets van 'eel'. Dat was weer buitengewoon. En nog steeds hadden ze het over die vragenlijst, hoe dat toch mogelijk was. Geweldig! Overigens had onze tafel natuurlijk niet gewonnen, maar wel de tafel van Isedore en Lourdes.Ja, dat was het laatste avondmaal en daarom werd aansluitend in de Sky lounge samen met de captain het glas champagne geheven. Het zit er bijna alweer op. Wat een mooie tocht! En wat een gezellige avonden zo met z'n achten. Het werd dan ook pas na twaalven voordat we in bed lagen en morgen gewoon weer vroeg op......

Torres del Paine

Dag 12

17-11-2009 Via Australis - Torres del Paine

Vanochtend was het weer een vroegertje. Om 05.30 uur ging alweer de wekker en dat was ook de tijd dat de zon op zou komen. Nog liggend in bed deden we de gordijnen iets open en jawel hoor, net tussen een paar wolken door kwam de zon op. Vervolgens zaten we om 06.30 uur aan een kopje koffie in de Yamanah lounge en een half uurtje later stonden we als een kudde pinguïns klaar op het dek om uitgelaten te worden. Niet ver van de boot zag je Magdalena Island al liggen met z'n Magallanic pinguïns. In de zodiacs werden we weer in groepen van veertien á zestien personen aan land gezet. Via een pad liepen we naar de vuurtoren. En overal zag je pinguïns en sommigen staken ‘ons' pad over. Wat was dit weer machtig mooi! Die beestjes zijn niet heel erg schuw. Sommigen staan je gewoon aan te kijken. Ook hier zaten ze nog te broeden, al had er één al een jonkie die we konden zien liggen, al zag je alleen maar een grijs pluizenbolletje. En wat een prachtig weer en dan met die pinguïns op de heuvel met blauwe lucht op de achtergrond, of al waggelend op het strand met de schittering van het water op de achtergrond. Geweldig! D'r stond alleen een behoorlijk fris windje, maar alleen de vingers werden koud. Na een uurtje werden we weer teruggebracht. Inmiddels was het aan het betrekken en werd de wind sterker, dus dat was wel even heftig in de zodiac. Bij Cape Horn had je zelfs niet zulke hoge golven. Eenmaal terug op de boot was het snel ontbijten, want we moesten de koffers nog pakken. Klokslag 10.00 uur waren we klaar en konden we de koffers buiten de kamer zetten. We zijn nog even wezen uitwaaien op het dek, maar niet veel later moesten we ons verzamelen in de Yamanah lounge voor de instructies. Nou, de enige instructie die we kregen, was 1½ uur later om 11.30 uur, en was de mededeling dat we het schip mochten verlaten. Buiten op de kade stond een bus te wachten die ons naar de ‘aankomsthal' bracht. De koffers stonden daar inmiddels al op ons te wachten. Maar voordat we naar buiten mochten, moest iedereen z'n koffer open maken. Ja, je mag niets aan vers voedsel invoeren en blijkbaar zijn ze heel streng daarin. Vervolgens zagen we allemaal mensen staan met naambordjes, maar niet met de onze. Bij de laatste bleven we staan. De man stond nog even te praten met iemand van de National Geographic groep en jawel hoor, dat was iemand van Explora. We konden naar buiten en een minibusje in. Op naar Torres del Paine. Paco, van onze excursie in Ushuaia stapte ook bij ons in. En omdat we nog geen Chileense peso's hadden, is de chauffeur op ons verzoek gestopt in Punta Arenas bij een benzinestation waar ze ook een pinautomaat hadden. Vervolgens was het 2½ uur rijden naar Puerto Natales waar we konden genieten van een heerlijke lunch in een gigantisch hotel, Caja Los Andes Llanuras de Diana. We kregen zelfs een keuzemenu; soep, salade of tortilla en lam of krab. Buitengewoon! Daarna was het nog eens twee uur rijden voordat we het hotel Explora Salto Chico bereikten. Onderweg hebben we nog bij een mooi uitkijkpunt gestopt en toen hadden we prachtig uitzicht op de Torres. Wel hier en daar bewolking, maar we zagen ze ten minste! In het hotel aangekomen, hadden we gelijk een briefing over de excursies die we morgen kunnen doen. Nou, heel relaxed dus, alleen in de middag zullen we een excursie gaan ondernemen. Na de briefing hebben we ons heerlijk opgefrist in onze prachtige kamer. Zelfs de badkamer had raampjes naar de slaapkamer toe, zodat je ook vanaf het toilet de Torres kon zien. Geweldig! Met het diner zaten we heerlijk met z'n tweetjes en konden we wederom van alles drinken. Als vooraf hadden we de keuze uit soep of de terrine van geitenkaas (en die laatste werd het) en vervolgens kozen we voor de vegetarische pasta en niet het lam. En dan ook nog de keuze uit vier desserts. Super gewoon! Na afloop hebben we nog even met Paco in de bar gehangen en hebben we onze e-mail even gecheckt, want net zoals op de cruise hebben we hier ook geen bereik. En wat zal dat lekker slapen in zo'n mooie kamer.

Dag 13

18-11-2009 Torres del Paine

What a beautiful day! We hebben heerlijk ‘uitgeslapen', tot een uurtje of acht en hebben heerlijk rustig ontbeten, want voor vanochtend staat niets op het programma. Het ontbijt was net zoals gisteravond wonderful. Het buffet had heerlijk brood, avocadomoes en cheesescones en eenmaal aan tafel kregen we nog de kaart met de verschillende soorten eieren. Na het ontbijt zijn we heerlijk naar buiten gegaan. Het zonnetje scheen zelfs af en toe, dus dat waren mooie plaatjes. We liepen vanuit het hotel naar Lago Pehoé. En eenmaal op het ‘strand' hadden we een magnifiek uitzicht op het Torres massief. Na wat geklauter konden we ook het hotel mooi zien liggen. Weer terug in het ‘basecamp' heeft Moppie z'n hardloopkleren aangetrokken en is ie gaan hardlopen. Ondertussen had ik mooi de tijd om mooie plaatjes te schieten. Ik ben bijvoorbeeld naar het boathouse gegaan met het zwembad en de sauna's. Ik mocht zelfs gewoon foto's maken binnen. Daarna ben ik naar de Salto Chico gelopen voor wat mooie plaatjes van de waterval met het hotel op de achtergrond. Inmiddels was het alweer tijd geworden voor wat voer. Nou, dat bestond gewoon weer uit een warme maaltijd met weer een soep (dit keer pumpkin) of een taartje van krab en vervolgens de crigio (een witvis) en de vegetarische pasta leek wel een beetje op ravioli. Daarna kregen we zelfs nog een toetje, profiterolles en lekker vers fruit (je had zelfs weer keuze uit vier). Vervolgens hadden we nog maar een klein uurtje, want om 15.15 uur moesten we gereed staan voor onze eerste excursie. We waren met nog twee stellen, één uit Engeland en één uit de USA. De excursie ging naar het Lago Nordenskjold vanwaar je een magnifiek uitzicht had op het Torres massief. Eerst gingen we met de van een stukje langs Lago Pehoé en volgens mij kwamen we toen langs het Hosteria Pehoé waar Chris Zegers heeft overnacht. Op een gegeven moment werden we gedropt voor de wandeling. Het was een heel gemakkelijke wandeling al lag het tempo wel erg hoog. Aan het einde hadden we een prachtig uitzicht. Helaas was het inmiddels wel aan het betrekken. En ineens was daar een enorm gebulder, een avalanche! En niet zo'n kleintje ook. Wat een geweld en wat konden we dat mooi zien! Daarna was het dezelfde weg terug. Het was een mooi heuvelachtig pad met zelfs een paar orchideeën langs de kant. Ook dat waren hele mooie plaatjes. Na afloop namen we nog de Salto Grande mee, het grotere broertje van de waterval bij het hotel. Rond de klok van zes uur waren we weer terug in het ‘basecamp'. Daar werd het tijd voor weer een overheerlijk drankje. En net zoals bij aankomst kozen we ook nu weer voor de champagne. We gingen nu heerlijk in de lage stoelen zitten met uitzicht op de Torres die langzaam achter de wolken verdwenen. Vanaf 19.00 uur was er weer een briefing over de excursies van morgen. De gidsen gingen stuk voor stuk iedereen langs en gaven uitleg over de excursies. Uiteindelijk kozen we voor de excursie naar de Grey glacier. Natuurlijk krijgen we nog meer gletsjers te zien in National Park Los Glaciares bij El Calafate, maar we kunnen er gewoon geen genoeg van krijgen. Het is alleen wel eerst twaalf kilometer wandelen voordat we met de boot langs de gletsjer varen. Dus dat werd vroeg naar bed. Maar eerst om 21.00 uur een heerlijk diner met krabsalade en vervolgens een steak van draadjesvlees en een risotto met garnalen. Vervolgens namen we dezelfde toetjes als vanmiddag. En daarna gingen we heerlijk ons mandje in. We slapen overigens wel ieder in een eigen bedje. Ze zijn eigenlijk net te smal voor met z'n tweetjes en verbouwen kon niet echt. Ach, je krijgt niet eens de kans om te spelen, je valt gelijk als een blok in slaap en dat voor deze keer al vóór 23.30 uur. En dat is zeldzaam tijdens deze vakantie.

Dag 14

19-11-2009 Torres del Paine

Goeie smorges, het wekkertje liep alweer om 05.15 af! En dat noemen ze vakantie! We deden de gordijntjes open en wat zagen we daar: de Torres tegen een heldere hemel! Dat wordt een mooie dag, hoewel het hier snel kan veranderen en zeker met zo'n harde wind als vandaag. Om 06.30 uur hebben we even een ontbijtje naar binnen geschrokt, want om 07.00 uur moesten we present zijn. In de lobby was het verzamelen. Hier lagen wandelstokken klaar en kon je je rugzak nog even volproppen met candybars voor onderweg. Vanuit het hotel vertrokken we met een bootje over het Lago Pehoé naar Refugio Paine Grande. Vanaf de boot hadden we een prachtig uitzicht op het Paine massief. Zelfs onze gids Cristina had een camera bij zich en dat is niet gebruikelijk, maar vandaag is het zulk uitzonderlijk mooi weer dat ook zij graag mooie plaatjes wil schieten van de toppen van het Paine massief. Meestal liggen die nl. in de wolken en laten zich dus maar zelden zien. Na de boottocht met de kleine catamaran begonnen we aan onze hike van zo'n 12 kilometer waar we zo'n 3½ uur over zouden doen. Omdat we zo vroeg waren vertrokken, begonnen we om 07.45 uur al met lopen. Het tempo lag wederom best hoog. Dan maar als laatste van de groep van zeven plaatsnemen, dan kan ik m'n eigen tempo bepalen. Het eerste deel was nog vrij vlak en ondertussen hadden we prachtig uitzicht op de toppen Punta Bariloche (2.600 m), Punta Norte (2.750 m) en daar tussenin de Punta Principal (3.050 m) Deze laatste heeft een top van alleen maar ijs en laat zich zelden zien. We're lucky again! Op een gegeven moment was het een stukje alleen maar klimmen door de bossen, maar dat werd beloond met een uitzicht over het Lago Grey met hier en daar zelfs wat ijsschotsjes. Wat een prachtige wandeling! Het bleef af en toe omhoog gaan en op een gegeven moment zagen we daar ook de Grey glacier liggen. Ja, dat blijft gewoon prachtig. Vanaf dit mooie punt zagen we ook het strand liggen waar de lunch zou worden genuttigd. Het was nog best wel een aardige tippel naar beneden en ik was blij dat ik de wandelstokken had meegenomen, want er lagen veel losse stenen. Op het strand aangekomen, hadden we eerst de gelegenheid om mooie plaatjes te schieten, zodat Cristina onze gids de lunch kon voorbereiden. Ze had dan ook een behoorlijke rugzak meegenomen waar een mooi geruit tafelkleedje uit kwam, heerlijke erwtensoep en fantastische sandwiches (beef, vis én vegetarisch). Je kon er zelfs nog avocadomoes, tomaat of aubergine op doen. Super hoor, om zo op de rotsen aan het strand te lunchen. En dat met uitzicht op wat ijsblokjes. Na de lunch was het nog een half uurtje lopen naar Refugio Grey waar we op de boot stapten voor een hele mooie terugweg. De boot voer nl. eerst nog even langs de Grey glacier en kwam er echt heel dicht langs. Ja, daar moet echt geen stukje van afbreken. Wat blijven gletsjers toch mooi! Ook hier kregen we weer whisky óf piscoe on the rocks. Na wel even varen, kwamen we aan bij Hosteria Lago Grey. Nog even een wandeling over het strand en een hangbrug en daar stonden de vans die ons terugbrachten naar het hotel (er was nl. nog een gids met zeven personen). Het weer was behoorlijk aan het betrekken en inmiddels lag het massief aardig in de wolken. Wat hebben wij weer geboft met het weer! Eenmaal terug in het hotel namen we eerst weer een heerlijk drankje. Ze kwamen alleen nog niet met de borrelhapjes langs, het was blijkbaar nog te vroeg (16.15 uur). Wel kon je cakejes en kaaskoekjes pakken. Daarna was het heerlijk douchen en een powernap, want zo'n wandeling hakt er best wel in. Tegen 19.30 uur waren we weer beneden (al ging dat met moeite) voor de briefing van morgen. Het was even moeilijk om te besluiten welke excursie we morgen gaan maken, omdat ik die van vandaag meer dan genoeg vond en nu gaan we morgen een nog langere tocht maken, 19 kilometer staat er op het program. En dan ook nog eens met een behoorlijk hoogteverschil van 800 meter. Uiteindelijk kwamen Kate en Tony ook bij ons zitten in de bar en besloten zij ook dezelfde tour te doen. Aansluitend zijn we gezamenlijk gaan eten. Het werden de gamba's en wortelsoep en als hoofdgerecht de steak en zwarte tagliatella met seafood. Ja, zo goed als we het hier hebben, dat hebben we nog niet echt meegemaakt. Om 22.30 uur waren we alweer terug op de kamer en niet veel later lagen we in bed, want er wacht ons morgen een zware tocht. En dan hopen dat we net zulk mooi weer hebben als vandaag.

Dag 15

20-11-2009 Torres del Paine

Om 06.00 uur ging alweer die wekker af. We zouden het rustig aan doen vandaag, maar gisteravond besloten we toch voor de Torres hike te gaan. Dit keer hadden we wel iets meer tijd voor het ontbijt. En dus stonden we om 07.45 uur goed gevuld klaar. De groep bestond uit acht persoen, twee stellen uit Engeland (Kate & Tony en Tracy & Ben) en één stel uit Duitsland (maar woonachtig in Colombia) en onze gids Coto. Het eerste deel bestond uit een rit van ongeveer een uur naar Hosteria Las Torres in weer van die luxe vans. Het weer leek vanochtend nog goed met haast geen wind, maar aan het begin van de trail aangekomen, was het al aardig aan het betrekken, dus besloot ik toch maar m'n lange onderbroek aan te trekken. Dat kon gelukkig in Hosteria Las Torres, wat overigens best wel een mooi ding is, maar je zit dan wel in een uithoek met alleen maar pampa om je heen én het Paine massief. Om 09.00 uur begonnen we met lopen. Nadat we de hangbrug gepasseerd waren, ging het gelijk aardig omhoog. In totaal moesten we zo'n 800 meter overbruggen over ruim negen kilometer verdeeld. En dat ook weer terug! Gelukkig stopte Coto regelmatig zodat we konden genieten van het uitzicht en af en toe gaf hij aan dat we dan ook moesten drinken. Zo zagen we vrij in het begin heuze Woodpeckers. Wat een prachtige vogels met een mooi rood koppie. Bij het eerste ‘basecamp', Campamento Chileno, kon ik dat gelukkig weer lozen. Hier was ook het moment aangebroken dat het wat minder steil werd en dat we de bossen in gingen. Gelukkig hadden we ook nu weer wandelstokken meegenomen, want af en toe was het behoorlijk modderig en moest je over keitjes een watertje oversteken. Uiteindelijk kwamen we bij Campamento Torres, maar dat lieten we links liggen en gingen gelijk door voor het laatste traject van krap een uurtje steil omhoog. Ook hier was je blij dat je de stokken bij je had. Gelukkig stopte Coto nog twee keer en voor de rest was het verstand op nul en blik op oneindig. Nou ja, op het pad goed kijken natuurlijk, zodat je kon zien waar je je voeten neer moest zetten. En eindelijk waren we dan boven. Inmiddels was het helaas gaan sneeuwen en zag je dus helemaal niets van de Torres. Zijn we daarvoor bijna tien kilometer naar boven geklommen?! Ja, dat is Patagonië, je weet het nooit met het weer. Toch was het wel apart dat het sneeuwde, dat maakte de tocht net even mystieker, hoewel een strak blauwe hemel mooier was geweest. Op de top, aan het einde van de trail hebben we weer van een heerlijke lunch genoten met van die heerlijke sandwiches en dit keer met tomatensoep. Ook nu weer werd er een blauw-wit geblokt tafelkleed uitgespreid ondanks dat het sneeuwde. We hadden wel even lopen zweten naar de top toe en als je dan zo stil staat, krijg je het best wel koud. Nadat iedereen z'n sandwiches en de koffie op had, gingen we snel weer naar beneden. En dat was ook niet gemakkelijk, zo continue naar beneden lopen. Na de sanitaire stop bij Campamento Chileno, waar de sneeuw was overgegaan in regen, moesten we zelfs nog weer een stukje omhoog klauteren. Daarna ging het weer behoorlijk naar beneden en zagen we het basecamp al liggen. Om 16.15 uur waren we dan eindelijk beneden. Daar stond een heerlijk biertje op ons te wachten. Hier beneden was het gelukkig aardig weer en stonden we bij de vans nog even na te genieten. Op onze terugrit naar het hotel kwamen we nog weer guanaco's tegen. Guitige beesten blijven dat. Zo en dan gauw een warme douche. Je moet er toch niet aan denken dat je op een camping verblijft. En dan is er (weer) champagne! Heerlijk zittend op een bank met uitzicht op het Paine massief. En ook nu kwamen ze weer met heerlijke hapjes aanzetten. Vervolgens kwam Cristina bij ons zitten en liet ons een hele mooie diashow op haar laptop zien. Allemaal eigen foto's, ze is gewoon een echte professional! We hebben nog heerlijk zitten kletsen met haar, wat een geweldige meid. Het avondeten was ook weer helemaal super met een geitenkaas/uientaartje vooraf en een visje en (natuurlijk) ravioli als hoofdgerecht. Wederom was het dessert iets teveel. En dan als echt toetje een afzakkertje in de bar, samen met Paco en een gids (die zelf skitours geeft in één van de skigebieden van Chili, dus als we terug willen komen .....). Om 23.45 uur werd het dan toch echt bedtijd en zit Explora er bijna op. Wat een machtige tijd hebben we gehad!

El Calafate

Dag 16

21-11-2009 Torres del Paine - El Calafate

Nog één keertje genieten van een heerlijk ontbijtje in Explora. Wat een mooie plek! Hier had ik wel wat langer willen blijven, niet alleen vanwege de overweldigende natuur, maar ook vanwege de zo vriendelijke mensen. Bij het uitchecken, kwamen we Cristina nog tegen en zo konden we haar nog een keertje gedag zeggen en haar een persoonlijk envelopje overhandigen. Om 09.15 gingen we met nog zeven anderen in de van (met dit keer een karretje er achter voor de koffers) richting de grens. Onderweg kwamen we nog verschillende guanaco's tegen en gelukkig stopte die ook nog voor een aantal condors. Na een uurtje arriveerden we in Cerro Castillo waar we de Chileense grens passeerde. We moesten allemaal de van uit om stempeltjes te halen in het kantoortje, maar nadat vier mensen de van uit waren, deed de chauffeur het portier dicht en konden Paco en nog een stel de van niet meer uit. Een man die daar toevallig met de weg bezig was, heeft ze toen ‘bevrijd'. Vervolgens was het nog twintig minuten rijden naar de Argentijnse grens. Ook hier moesten we er uit voor weer een paar stempeltjes en de nodige formulieren. In de verste verte zag ik nog geen andere auto's die ons verder zouden brengen. Maar de van reed nog een klein stukje verder en daar stonden een aantal auto's al op ons te wachten. Wij hadden weer een grote van, dit keer voor ons alleen, die ons naar Hotel Design Suites in El Calafate bracht. Dat was ook nog weer een rit van zo'n 250 kilometer. Gelukkig kon ik lekker liggen, het uitzicht was immers toch niet heel erg afwisselend. Om 14.30 uur waren we dan eindelijk bij het hotel aangekomen. Wat een ding zeg! Prachtig! Een mooi strak pand aan het Lago Argentino. Onze kamer had ook een prachtig uitzicht over het meer en de wand van de badkamer was van glas, zodat je ook hier weer vanuit je badkamer naar buiten kon kijken. En wat voor een badkamer, daar kan je je kont nog eens in keren. Vervolgens gingen we nog even wat eten in het restaurant. Alleen waren wij waarschijnlijk de eerste gasten voor deze crew, want het wilde niet echt vlotten. Zelfs het water was lastig voor hen, terwijl ik dat er nog wel in het Spaans uit kreeg. Maar goed, uiteindelijk kregen we de sandwich met friet en een omelet. Voor de rest hebben we eigenlijk niet veel gedaan na zo'n druk programma van de afgelopen dagen. We zijn alleen even om het hotel gelopen om wat mooie foto's te maken. Maar wat een wind zeg, niet normaal! Dit bedoelen ze dus hier met harde wind. 's Avonds gingen we met de shuttlebus naar het centrum van El Calafate. De hoofdstraat, de Avenida Libertador, ziet er best wel gezellig uit. We hebben d'r even een klein stukje doorheen gelopen. Het adres voor een goed eettentje hadden we van de Hollanders die we op de Via Australis hebben ontmoet. Restaurant Pascasio, net even in een zijstraatje en inderdaad dat was ook weer helemaal geweldig. Die in de hoofdstraat waren bijna allemaal vreetschuren, maar Pascasio was heel knus en gezellig en bovenal heel goed eten en fantastische wijn. Het werd een steak en zalm met een heerlijke sla met flinterdunne reepjes beef, zo mals, dat heb ik nog nooit geproefd. Inderdaad een superstek om te eten en daarom hebben we voor morgen ook maar weer gereserveerd. Vanaf het restaurant was het bijna schuin oversteken naar de opstapplaats van de shuttlebus. Gelukkig kwam ie al snel, want het was aardig fris geworden. Dat wordt weer heerlijk slapen!

Dag 17

22-11-2009 El Calafate

Zo, voor de verandering maar weer eens een excursie vandaag. We werden weer om 08.30 uur in de lobby verwacht, dus dat was weer vroeg uit de veren. Het ontbijt was weer buitengewoon met veel schoongemaakt en in stukjes gesneden vers fruit en ook hier weer de bammetjes om te roosteren. Het weer zag er goed uit en gelukkig stond er niet zoveel wind. Eerst werden we met een klein busje opgehaald. Deze reed vervolgens via nog twee andere onderkomens naar het andere eind van El Calafate waar een enorme touringcar op ons stond te wachten. Hoe bedoel je toeristisch. Maar goed, dat moeten we maar voor lief nemen. Het zijn nu niet meer van die kleine excursiegroepjes als in Explora. Maar als je de Perito Moreno gletsjer wilt zien, heb je geen keus. Zodra we deze in zicht kregen, stopte de bus even bij een lookout zodat we even foto's konden maken. De gletsjer lag alleen nog wel voor een groot gedeelte in de wolken. Bij Puerto Bajo de las Sombras stapte we over op een bootje. Deze bracht ons naar de overkant. Onderweg had je prachtig uitzicht op de gletsjer en die was best wel dichtbij. Gelukkig kregen we hier en daar blauwe stukken te zien en brak ook het zonnetje door. Aan de overkant aangekomen, liepen we vervolgens door het lenga bos naar het ‘strand' waar we uitleg kregen over de gletsjer. Waar ze dus echt geen verklaring voor hebben, is dat de Perito Moreno gletsjer nog steeds even groot is als 400 jaar geleden, terwijl andere gletsjers in de omgeving steeds kleiner worden. Na een klein stukje geklauterd te hebben, werden we verdeeld in groepjes van twintig en werden de crampons onder gedaan. Nu kon het echte werk gaan beginnen. De tocht duurde zo'n 1½ uur en wat was ie prachtig! We hadden al een keer op een gletsjer gelopen in IJsland, maar deze was veel spectaculairder. Je liep langs enorme spleten en dan weer omhoog en dan weer omlaag. En om de zoveel tijd werd er gestopt, zodat we mooie plaatjes konden schieten. Inmiddels was het helemaal open getrokken en hadden we het mooiste weer van de hele wereld. Bijna aan het einde van de gletsjertour stond een tafeltje met glazen en werd er whisky on the rocks geserveerd. Daar stonden we dan, nog midden op de gletsjer met een glas whisky, geweldig! Nu was het nog een klein stukje naar de plek waar we de crampons af konden doen. Vervolgens liepen we via het lenga bos naar een refuge waar we op een picknick-bank genoten van onze zelf meegebrachte lunchbox. Om 15.30 uur ging de boot weer terug naar Puerto Bajo de las Sombras. Door het mooie weer hadden we nu een nog mooier uitzicht op de gletsjer. Na deze mooie tocht kregen we nog een toetje, want de bus reed nog even verder naar ‘the balconies'. Van hieruit had je een magnifiek uitzicht over de gletsjer. Je kon naar verschillende plateau's lopen voor elke keer weer een ander uitzicht. En ze zijn hier aardig bezig om nog meer wandelpaden en plateau's aan te leggen. Ja, en toen was het nog weer een aardig ritje terug naar El Calafate. De oogjes gingen dan ook af en toe dicht. Dit keer hoefden we niet over te stappen op een kleiner busje, alleen betekende dat wel dat we als laatste werden afgezet. Inmiddels was het 19.30 uur en konden we nog net even douchen en een drankje nemen aan de bar voordat we het shuttlebusje om 21.00 uur namen naar het centrum. Ja, we hadden gisteren alweer een tafeltje gereserveerd bij Pascasio voor vanavond. Het is daar gewoon heel gezellig en het eten is super en wordt ook zo mooi opgediend. We namen ook nu weer de sla met geitenkaas en venois sirloin (heel dun gesneden zachte ossenhaas) met daarna de zalm en ravioli met weer een lekker flesje wijn (Kinien Malbec 2007 van Bodega Ruca Malen). Morgen kunnen we toch uitslapen. Eindelijk!

Dag 18

23-11-2009 El Calafate

Konden we vandaag lekker uitslapen, ben ik nog om 07.00 uur wakker. Ik zit nog gewoon in het ritme van de excursies, maar vandaag hebben we een dagje ‘vrij'. Gelukkig viel ik nog weer in slaap. En pas om 09.45 uur gingen we eens ontbijten. Daarna werd er weer even gewassen en kon ik m'n verhaaltje van gisteren schrijven. Daar had ik gisteren geeneens tijd voor en na een flesje wijn had ik er ook geen zin meer in. Vervolgens ging Moppie nog even hardlopen langs Lago Argentino en kon ik nog even mooie plaatjes schieten van El Calafate en de flamingo's in Laguna Nimez, al was dat wel op afstand. Maar we hadden besloten om 's middags lopend naar het dorp te gaan en dan kom je vanzelf langs Laguna Nimez voor de plaatjes van dichtbij. Inmiddels was het al wel 13.30 uur, dus hebben we twee sandwiches in het hotel besteld en deze onderweg, met uitzicht op de flamingo's, opgepeuzeld. Gaaf hoor, om hier ook nog eens flamingo's te zien. Via de buitenwijk van El Calafate kwamen we in het centrum. Sommige huizen zien er heel mooi uit, maar sommige, dat is toch wel echte armoede. In het centrum kwamen we nog Kate & Tony tegen. Die kwamen effe op en neer vanuit Puerto Natales. Bij het info center hebben we even foldertjes gehaald, zodat ik het dagboek vol kan plakken. Voor de rest hebben we wat winkeltjes bekeken en dan is El Calafate best wel gezellig. Na de koffie buiten op een terrasje hebben we nog wat souvenirs gekocht voor het thuisfront: een schortje voor moeders, een kalender en een mini fotoboxje voor Zussie en voor ons zelf ook 3 foto boxjes met foto's in zwart/wit van de Perito Moreno, Cape Horn en Lapataia Bay én nog een bureau kalender voor Moppie. Dat was dus een goede besteding van de middag. In het restaurantgidsje van de tourist information had ik nog een café gevonden met ‘draft beer'. En dat is de eerste keer deze vakantie dat we een tapbiertje kunnen bemachtigen. Vervolgens hadden we voor 19.30 uur gereserveerd bij de pizzaria. En we waren nog niet goed en wel binnen, of we zagen Tracy & Ben zitten. Gezellig! Eerst hebben zij hun bordje leeg gegeten en hebben wij ook één pizza besteld voor ons tweetjes met wat sla erbij. Toen Tracy & Ben klaar waren, zijn ze er bij komen zitten, al moesten we toen wel verkassen naar een vierpersoons tafel. Zo kon Tracy ook van onze wijn genieten en nam Ben nog een biertje. Dat kwam wel goed uit, want eigenlijk hadden we besloten om maar één glas wijn te nemen i.p.v. een hele fles, maar ze hebben hier alleen maar flessen en verkopen geen losse glazen. Dan toch maar weer een hele fles voor nog geen € 8,00 en daar ga je geen armoede voor lijden. Het werd een heel gezellige avond en Ben adviseerde ons om ooit naar de Galapagos eilanden te gaan. Da's ook toevallig, vanmiddag, onder het genot van een tapje, zaten we onze volgende trip door Chili en Argentinië te plannen. Of dat te combineren valt met de Galapagos eilanden (Equador) dat moeten we dan maar gaan uitzoeken. Ondanks de gezellige avond met de uitwisseling van de e-mails waren we toch nog om 22.15 uur terug in het hotel en lagen we dus bijtijds in bed. Dat mag ook wel, want morgen gaat alweer om 05.15 uur de wekker voor de volgende excursie. Dus weltrusten!

Dag 19

24-11-2009 El Calafate

Goeie morgen! En dat al om 05.15 uur! Jawel, nog weer een excursie die zo lekker vroeg begint. Nu konden we wel genieten van een mooie zonsopkomst met een hele mooie oranje gloed op de besneeuwde bergtoppen. Een uurtje later toen we aan het ontbijt zaten, was dat alweer verdwenen. Om 07.15 werden we keurig op tijd opgepikt. We stonden al even buiten, want het was al zulk mooi weer. Het was een luxe van en we hoefden alleen nog maar een ander stel op te halen en toen reed hij al naar Puerto Punta Bandera. Daar gingen we aan boord van een catamaran en niet zo'n kleintje ook. Ja, er kwamen ook heel wat bussen en in totaal gingen er drie boten weg. Ja, helemaal niet toeristisch hoor! Maar desondanks wel heel erg mooi. Van binnen leek de catamaran net een vliegtuig met een twee-om-drie-om-twee-zit. Tijdens de ‘start' moest iedereen ook zitten, maar al gauw kon je lekker naar buiten en in het zonnetje uit de wind was het best aangenaam. Zeker toen ie de eerste attractie bereikte, de Upsala gletsjer en heel langzaam ging varen. Hier had je ook van die drijvende ijsschotsen net zoals op Groenland. Daardoor kon je niet dicht bij de gletsjer komen, maar die ijsschotsen zijn ook wonderschoon. De weg naar de Onelli gletsjer was helemaal versperd door ijsschotsen en dus gingen we gelijk door naar de volgende, de Spegazzini. Inmiddels werd het ook tijd voor een heerlijk kopje koffie en die was zeker niet verkeerd voor zo'n bootje. En omdat het even varen was, ging ook het eerste broodje naar binnen. Dit keer hadden we de kip sandwich besteld in ons hotel, maar dat was helaas niet zo'n succes. Het is niet onze kipfilet als vleeswaar, maar gewoon hele stukken kip met hier en daar harde stukjes. Dus vooral niet kijken, gewoon opeten. De spegazzini gletsjer was ook heel mooi, omdat die van verschillende kanten naar beneden komt. Ja, daar raak je niet op uitgekeken en gelukkig deed de boot het ook rustig aan en voer die dicht langs de gletsjer. De ‘bootfotograaf' had het maar druk met foto's maken van vooral de Japanners. Als toetje kregen we nog een keer de Perito Moreno te zien, nu dan van de andere kant. En jawel hoor, daar viel een aardig stuk van de gletsjer af! Da's nog eens een mooi toetje, want zo vaak gebeurt dat niet. Daarna was het niet zo ver meer terug naar Puerto Punta Bandera waar mega veel touringcars alle toeristen stonden op te wachten. Wij werden weer netjes met z'n viertjes thuis gebracht. Onderweg stopte die nog even, zodat we foto's konden maken van de Torres in Torres del Paine. Gaaf hoor dat je die van hieruit zelfs kan bewonderen. Ja, hemelsbreed zitten we d'r niet zo ver vandaan. In El Calafate aangekomen, reden we weer over de voormalige start- en landingsbaan naar ons hotel. Daar hebben we eerst een heerlijk drankje genomen aan de bar en zo konden we nog even nagenieten. Morgen gaan we helaas alweer verder noordwaarts en zit bijna driekwart van de vakantie er al op. Maar wat een mooie indrukken hebben wij opgedaan zeg! En gelukkig hebben we nog ruim een week. Vanochtend voordat de excursie begon, hadden we al ingecheckt, maar ook deze vlucht zat al helemaal vol. Ja, da's wel lekker hoor dat je eigenlijk in alle hotels gewoon kan internetten, we konden nu alleen de boardingpass niet printen en vraag me af hoe dat nu gaat. Maar goed, na een lekkere warme douche zijn we weer met de shuttle naar het centrum gegaan en hebben we weer heerlijk gegeten bij Pascasio. Moppie nam dit keer ook de venois sirloin en dan niet alleen de salade, maar ook als hoofdgerecht. En ook dat was een heel zacht stukje vlees. Zelf nam ik de zeebaars en met een superwijntje was het weer smullen. Na afloop kregen we nog een likeurtje gemaakt van de Calafate bes. En als je dat gedronken hebt, betekent dat dat je zal moeten terugkeren naar de plek waar je het gedronken hebt. Nou, da's geen straf!

Dag 20

25-11-2009 El Calafate - Bariloche

Nee hè, vanochtend alweer om 07.00 uur wakker terwijl we konden uitslapen. Maar het bedje lag lekker en heb nog even heerlijk 1½ uur gelegen. Om 09.30 uur zijn we lekker gaan ontbijten en hebben we ook de sinaasappels van de lunchbox van gisteren opgepeuzeld. En voordat we om 11.00 uur gingen uitchecken, heb ik nog even gegoogeld naar de wijn van gisteren. Helaas waren we vergeten de kurk mee te nemen. Gelukkig wist ik nog ongeveer de naam en heb ik het dus kunnen vinden. Ik heb toen gelijk even de Tinto Bistro van Martin Zorreguieta in Bariloche opgezocht. En niet te vergeten de zangers van 'you're my heart, you're my soul'. Tijdens de transfer vanaf de Argentijnse grens naar Design Suites hebben we verschillende songs van ze gehoord, maar we konden maar steeds niet op de naam komen. Maar waar Google al niet goed voor is: Modern Talking, zo heette die groep natuurlijk. Hè, hè, kan ik eindelijk (uit)slapen. Na het ontbijt gingen we weer lopend (via de flamingo's in Laguna Nimez) naar het dorp. Maar jeetje, wat een wind stond er weer, net zoals toen we aankwamen, alleen was nu de temperatuur aangenamer. Eenmaal in het dorp aangekomen, had je niet meer zoveel last van de wind. Eerst hebben we even een VVV-onderzoekje gedaan bij hotel Posada los Alamos. Hét vijfsterren hotel van El Calafate. We hebben daar heerlijk even een kopje koffie gedronken, want het is al met al met wat foto's maken toch een uurtje lopen. Dit hotel is wel wat voor de volgende keer. Vervolgens hebben we nog wat winkeltjes bekeken en hebben we bij het restaurant van Casimiro Biguá wat gegeten. Ze hadden niet echt een lunchkaart, maar wel een heerlijke ravioli gevuld met zalm. Voor Moppie werd het dan maar wat prosecuito, papas fritas en een salade completos. Daarna hebben we nog de wijnwinkel opgezocht vlakbij het VVV, maar die was helaas met siësta. Nog even een kopje koffie buiten op het terras van Casablanca voordat we om 15.30 uur de taxi terug namen naar het hotel. Hier werden we om 16.00 uur opgepikt voor de transfer naar het vliegveld. Lang hebben we dus niet hoeven wachten. Alles gaat tot nu toe keurig op tijd en dit keer werden we zelfs in een luxe Jeep opgehaald. Naar het vliegveld was het toch nog 23 kilometer rijden. En wie kwamen we daar tegen, ja hoor, Ben & Tracy. Zij gaan nu naar Ushuaia voor hun trip naar Antartica. Het inchecken verliep vlotjes, maar daarna vergaten we de tax te betalen en konden we nog een keer in de rij gaan staan voor de controle. Ja, en toen was ik vergeten het zakmesje in de koffer te doen en moest ik die afgeven. Nu was het een krijgertje ooit van de EOE, maar toch wel zonde. Goed, het was een klein vliegveld, maar nog wel redelijk nieuw. In het vliegtuig zaten we niet naast elkaar, maar op rij vijf en zes met het gangpad er tussen. Ik kwam naast een jonge vrouw te zitten die eerst niet zo spraakzaam was. Dat werd ook lastig, want ze sprak alleen Spaans. Toch hebben we wat woordjes gewisseld. Al gauw kregen we wat te eten, ik zat alleen nog bommetje vol van de ravioli en heb toen alleen het appelcakeje genomen. Het broodje met ham/tomaat kon ik lekker doorschuiven naar Moppie. Na een goed uurtje gingen we alweer dalen en om 19.15 uur waren we geland op het vliegveld van Bariloche. In de hal stond een man van Dubrovnik Rent a Car ons al op te wachten. Na het invullen van de benodigde formulieren bracht hij ons naar de auto, een Ford Fiësta. De route naar het hotel was simpel: immer gerade aus. Even voorbij het centrum zagen we net op tijd het bordje van Design Suites. Dat was nog even een listig smal weggetje omhoog en dat ging ook maar net goed toen er een tegenligger aankwam. Deze Design Suites zag er ook weer prachtig uit. En wat een kamer! Heel riant met een lekker balkon en een jaccuzi er naast. Om 21.30 uur zijn we lekker gaan eten in het hotel. Dit restaurant zag er wel knus uit en had ook een heel hoog plafond. Het haardvuurtje was gezellig aan en je zat op heerlijke lage banken. En voor de verandering maar weer een ravioli en een heerlijk stukje lomo vlees en niet te vergeten een flesje wijn. Heerlijk, en wat een gezellige mensen, helemaal top!

Bariloche

Dag 21

26-11-2009 Bariloche

Zo, vandaag hebben we echt eens lekker uitgeslapen, het ontbijt is immers tot 10.30 uur en daar hebben we gretig gebruik van gemaakt. Dus voordat we op pad gingen, was het wel rond een uur of elf. We gingen eerst naar Cerro Otto, waar we de téléferique namen naar de top. Het was zo´n heel oud eitje wat eerst nog aangeduwd moest worden voordat ie weer verder ging. En boven aangekomen, was het niet veel beter, alleen maar ouwe meuk. Je had wel een mooi uitzicht over Lago Nahuel Huapi en in de verte zag je ook een stukje van Bariloche. Toen we waren uitgekeken, gingen we weer naar beneden, op naar het volgende uitkijkpunt, Cerro Campanario. Dit keer was het een stoeltjeslift en bij aankomst boven werd er een mooie foto gemaakt. Is dat toeristisch of niet! Je moest overigens wel gelijk betalen voor de foto en dan zou deze dezelfde avond nog bij het hotel worden afgeleverd. Hier was het uitzicht, werkelijk waar, adembenemend! Wat is dit gebied toch mooi. Al genietend van het uitzicht hebben we lekker een kopje koffie genomen met een aardbeientaartje en een empanada. Daarna hebben we nog even rondgelopen voordat we weer met de stoeltjeslift naar beneden gingen. Vervolgens gingen we met onze Fiësta verder richting Parque Municipal Llao Llao en dat laatste spreek je uit als ‘sjouw sjouw'. Hier had je ook het Llao Llao hotel waar we weer een VVV-onderzoekje hebben gedaan. Het was weer zo´n mooi 5-sterren hotel en inderdaad heel indrukwekkend. Gelukkig mochten we verder rijden nadat we de portier in z´n hokje hadden verteld dat we wat wilden eten. Eerst werden we in het restaurant gezet, maar het was zulk mooi weer dat we buiten wilden zitten. Er was niet echt veel plek, omdat dit één van de eerste mooie dagen was en nog niet al het tuinmeubilair buiten stond. Maar het was ons toch gelukt en uiteindelijk konden we een sandwich buiten eten. De clubsandwich en die met zalm waren overheerlijk. Wat een waanzinnige plek! Zeker voor herhaling vatbaar. Na wat mooie plaatjes gemaakt te hebben gingen we onze weg vervolgen door het Parque Municipal Llao Llao. Bij Bahiá López had je nog een mooi uitkijkpunt en ook hier stond de brem volop in bloei. Het laatste uitkijkpunt was bij Punto Panomarico. Vanaf hier had je weer een mooi uitzicht op hotel Llao Llao. Daarna reden we door naar het centrum van Bariloche. Maar jeetje wat valt dat tegen zeg. Wat een oude rotzooi. We wilden eerst nog een tafeltje reserveren bij Tinto Bistro, hét restaurant van de broer van Maximá, maar eigenlijk zag het er niet uit, het zat ook in een verwaarloosd hotel. Toen zijn we maar op zoek gegaan naar iets anders. Alleen hebben we dat niet echt kunnen vinden. We zijn nog wel even de Catedral in geweest en hebben we gebeden voor mooi weer. Op het plein voor de Catedral zaten weer van die Sint Bernhard honden waarmee je op de foto kon, net zoals bij Cerro Otto. De winkeltjes en de gezelligheid van het centrum van Bariloche viel behoorlijk tegen. Het was één en al beton. Dan toch maar ´thuis´ een heerlijke prosecco op het terras in het zonnetje. Daarna nog heerlijk even een douche voordat we om 21.00 uur weer aan tafel zaten. Ook nu zaten we weer in van die heerlijke banken. Voor de verandering werd het eens een lekker stukje vlees en voor Moppie nu eens de zalm met tagliatella. Dat was weer lekker smullen. En pas tegen twaalf uur lagen we weer in bed. Morgen gaan we weer eens actief worden, al had ik vandaag al het gevoel alsof ik een marathon had gelopen en dat terwijl we niets hebben gedaan. Nou, nog even het boekje schrijven en een wasje doen en dan heerlijk slapen.

Dag 22

27-11-2009 Bariloche

Zo, wat hebben we lekker geslapen zeg! Om 09.30 uur zijn we heerlijk rustig gaan ontbijten. En wat een prachtig uitzicht op het meer met zulk mooi weer. Het was helemaal strak blauw, al stond er wel meer wind dan gisteren. Voor vandaag hadden we Cerro Catedral op het programma staan. Eén van de grotere skigebieden van Zuid-Amerkia. Het was niet ver van Bariloche en we waren er dan ook zo. We arriveerden bij een enorm groot parkeerterrein. Dat belooft nog wat in het hoogseizoen, maar dan waarschijnlijk alleen in de winter, want nu was het uitgestorven. Dan maar gelijk de cabinelift ´Carril´ naar boven. Het was maar een klein oud bakje, maar d´r gingen toch nog dertig man in dat bakkie. Aangekomen bij Punta Neyada hebben we eerst een lekker bakje koffie gedronken en heb ik weer even in de sneeuw kunnen lopen. D´r ging zelfs nog een stoeltjeslift verder omhoog naar Refugio Lynch. En jeetje, wat hebben we daar heerlijk gezeten! En wat een machtig prachtig weer, geen wolkje te bekennen en als je uit de wind zat, was het gewoon heet. Ook hier hebben we weer een foto laten maken van ons tweetjes op de ski´s bij een sneeuwpop. De fotograaf heeft zelfs nog met onze eigen camera foto´s van ons gemaakt. Hebben we in ieder geval iets als de foto niet wordt afgeleverd bij het hotel. Even verderop had je nog een kleine sneeuwpop staan. Die kreeg m´n pet op en m´n sjaal om en toen hebben we zelf ook nog wat leuke foto´s gemaakt. Het werd dus weer een hele relaxede dag. Een trekking van twintig kilometer, zoals Ben & Tracy vertelden, daar hadden we geen zin in. Bij Refugio Lynch hebben we ook een heerlijk broodje met (ham)/kaas gegeten. Pas om 15.30 uur gingen we weer aanstalten maken om naar beneden te gaan. Vanuit de stoeltjeslift had je nog een prachtig uitzicht. Bij de cabinebaan ‘Carril' stond echter een rij, dat was wat minder. Maar ach, we hadden genoeg zon gehad hoor en eenmaal terug in Villa Catedral hebben we ook nog even in het zonnetje gezeten bij de plaatselijke pizzaria. Op de terugweg naar Bariloche hebben we nog even water en crackers gehaald bij de supermarkt. Hier hadden ze ook een aardig assortiment wijn, waaronder de Trumpeter Malbec en natuurlijk ook de andere soorten van Trumpeter á 38,00 pesos en ook de Postales van Fin del Mundo (die van Maastricht) á 16 pesos. Dus dat is respectievelijk nog geen € 7,00 en € 3,00. Ja, dat zijn nog eens leuke prijsjes. Daarna nog even leuke plaatjes schieten van het strandje langs de weg en nog even de auto vol tanken. Dit keer konden we de auto gewoon achterlaten bij het hotel. Ondertussen gingen wij nog even een drankje drinken bij de bar. Jawel, ook de rosé champagne was een Trumpeter, heerlijk! We zaten heerlijk met een boek vol prachtige plaatjes van Patagonië. En eigenlijk zou de auto pas om 20.00 uur worden opgehaald, maar die van Dubrovnik Rent a Car had al geïnformeerd bij het hotel of de auto al klaar stond. Zodoende troffen we de man nog even, want wij zaten nog heerlijk aan ons drankje. Voor het eten hebben we ons nog even heerlijk opgefrist, al was het niet echt een inspannende dag. We hadden weer een lekker tafeltje in de hoek en zaten dus weer heerlijk op de bank. Dit keer werd het voor mij de zalm en voor Moppie weer een stuk lomo met een ‘perfect match', met wederom een heerlijke Malbec. Na afloop kregen we van Florence nog een glaasje champagne. Dat wordt dus niet meer de koffer inpakken, maar gelijk slapen.

Puerto Varas, Isla Chiloé & Santiago

Dag 23

28-11-2009 Bariloche - Puerto Varas

Hè, onze laatste trip is aangebroken. Oké, we hebben ook nog een vlucht naar Santiago, maar dat is meer een stop-over. Het begon weer met prachtig weer. Ja, begon, want later op de dag was het één en al bewolking. Al voor 09.00 uur stond de chauffeur op ons te wachten, alleen moesten wij nog even Florence gedag zeggen. De chauffeur bracht ons naar Puerto Pañuelo, beneden bij het Llao-Llao hotel. De koffers gingen via de lopende band de catamaran op. Vanwege het mooie weer zochten wij eerst nog een plekje boven op het dek. De boot voer over het Lago Nahuel Huapi naar Puerto Blest. Hier aten de meeuwen zelfs uit je hand. Na één uur en vijf minuten varen was het vervolgens maar vijftien minuutjes met een aantal kleine busjes naar de volgende boot. En de koffers, daar had je geen omkijken naar. Boot nummer twee ging over het Lago Frias naar Puerto Frias. Daar hadden we ook de Argentijnse grens waar we weer de nodige formulieren in moesten vullen. Vervolgens gingen we in één grote bus dwars door de Andes naar Puella. Onderweg stopte de bus nog een aantal keer om leuke foto's te maken. De busrit duurde immers twee uur, dus af en toe er even uit was wel aangenaam. Zo ook bij de grens met Chili, hier stonden echter alleen een paar mooie borden. De weg ging daarna aardig steil naar beneden. Er was ook nog een stop bij de Tronador, een bekende berg, maar helaas was alleen de top door de bewolking niet te zien. Eenmaal in Puella aangekomen, hadden we de Chileense grenscontrole. Dit keer hoefden we niet zoals bij de Argentijnse grens op nummer in een rij te gaan staan. Na de paspoortcontrole moest je je koffer pakken en moest ie worden geopend. Gelukkig hadden we het banaantje al op en hadden we verder geen vers voedsel bij ons, alleen water, crackers en petzels. Ja, vers voedsel komt Chili niet in! Na de grenscontrole was het even snel eten bij Hotel Nature. Het werd een heerlijke pasta en risotto. De laatste boottocht van één uur en veertig minuten ging over het Lago Todos los Santos. Wel jammer dat het bewolkt was en dat je de toppen van de vulkanen niet kon zien. Vanaf het meer zou je een prachtig uitzicht hebben op de Osorno vulkaan, maar helaas. In Petruhué aangekomen, moesten we onze eigen koffer van de kade plukken en konden we voor het laatste stukje de bus in. Nou ja, stukje? Het was nog zo'n twee uur rijden. Inmiddels was het soms wat lichter geworden. Bij Saltos del Petrohué hadden we nog een kleine stop om de watervallen te bezichtigen. Je moest nog wel een kleine entree betalen en het was wel een heen en weer gehobbel in twintig minuten. Maar ook dit was de moeite waard en ook hier zag je de basis van de Osorno vulkaan. Wat zou dat mooi zijn als we die nog eens helemaal zouden zien. Wat we wel konden zien, waren de prachtige naaldbomen en zoveel! En dat samen met de bloeiende brem, dat is zelfs met het bewolkte weer prachtig. Rond 19.45 uur werden we dit keer als eerste afgezet bij ons Hotel Puelche. De Duitse invloeden zijn hier aardig zichtbaar. Op de bovenste verdieping onder het puntdak was onze kamer met zelfs een driepersoons bed. Op aanraden van Elizabeth van de receptie zijn we om 21.30 uur gaan eten bij Fogón 'Las Buenas Brasas'. Het leek meer op een Duitse stube met veel licht en het eten was vooral véél, daarnaast verdween mijn pannenkoek gewoon onder de saus. Nee, helaas zijn we de afgelopen dagen enorm verwend en viel dit dus een beetje tegen (en dat was voor het eerst). Morgen gaan we gewoon zelf op zoek naar een goed eettentje. Al moeten we morgen eerst terug naar 'Las Buenos Brasas', want ze accepteerden geen creditkaart en genoeg muntjes hadden we niet. Maar dat was helemaal geen probleem, we mogen gewoon morgen terugkomen om te betalen. Dat is dan wel héél gemakkelijk. Na de korte wandeling terug naar het hotel vielen we weer als een blok in slaap en hopend op een mooie dag voor morgen.

Dag 24

29-11-2009 Puerto Varas

Vanochtend moesten we toch aardig bijtijds weer uit de veertjes, omdat de huurauto om 09.00 uur afgeleverd zou worden. Dus dan al om 09.00 uur ontbijten. De auto kwam een half uurtje later dan gepland, maar we waren toch nog niet klaar met eten. En dat was ook best wel uitgebreid met de Duitse kaiserbrötchen en yoghurt nature en niet te vergeten gesneden vers fruit. En als je de bammetjes in de broodrooster had gedaan, dan kwam de serveerster ze brengen als ze klaar waren. Ja, da's niet verkeerd. Nadat eindelijk alle formaliteiten van de huurauto waren ingevuld en we via internet hadden ingecheckt voor de vlucht naar Santiago (overmorgen) konden we gaan. Met de Toyota Yaris gingen we op pad richting het eiland Chiloé. Eerst waren we nog wel even naar het bureau voor toerisme in het centrum gelopen, om te vragen hoe we dan moesten rijden en of ze ook kaarten hadden. Zo konden we goed voorbereid op weg. Ondertussen hadden we ook weer wat centjes gepind, al lukte dat de eerste keer weer niet. De automaat maakte wel het geluid alsof die geld aan het tellen was, maar er kwam niets uit de machine. Bij de tweede bank hadden we meer geluk. Om 12.00 uur gingen we dan eindelijk echt op pad. We waren zo het dorp uit, alleen de borden naar Puerto Montt waren niet echt te vinden en dus reden we weer net zo hard naar Puerto Varas. Bij de bus terminal probeerden we te keren, maar toen begaf de auto het. Al duwend hebben we ‘m toen aan de kant gezet, want dat kreng wilde echt niet meer starten. Voordat we gingen bellen, hebben we het toch nog maar een keer geprobeerd. En zo waar, hij deed het! Voor de herkansing weer richting Puerto Montt en vervolgens naar Pargua, waar we de ferry namen naar het eiland Chiloé. We hoefden gelukkig niet lang te wachten, maar de ferry op zich duurde best wel even. Ondertussen hebben we toen de foto's op de camera bekeken. Zo kwam de hele vakantie nog weer een keer voorbij. Ja, da's een hele mooie vakantie! Eenmaal aangekomen op Chiloé reden we naar Caulin. Het was route 5 naar het zuiden en op een gegeven moment rechtsaf de gravel road op. Halverwege deze weg kregen we een splitsing en vroegen we ons af welke kant we op moesten. En ja hoor, toen sloeg de motor weer af en kregen we dat kreng wéér niet aan de praat. Ja, en daar sta je dan, in the middle op nowhere. Geduld is echter een schone zaak en een paar tellen later startte die weer. Gelukkig! De weg liep vervolgens dwars over het strand waar we keuze hadden uit twee restaurantjes, al waren ze beiden uitgestorven. Dan toch maar naar de eerste, restaurant Ostras Caulin Chiloé en dat besloten nog twee andere stellen op precies hetzelfde moment. Zo zat het restaurantje nog bijna vol ook. We hebben er heerlijk gegeten. En zoals de naam al zegt, hadden ze natuurlijk oesters en nog eens oesters. Je had zelfs keuze uit drie soorten en dan ook nog eens vijftien stuks op je bordje, zalig! Voor Moppie hadden ze gelukkig ook stukken gerookte zalm met toast. En wat een uitzicht! Af en toe regende het nog wel iets, maar niet meer zoals vanochtend toen we naar het VVV liepen, toen hebben we zelfs even geschuild bij een kerk waarvan de dienst net begon. Verschillende mensen kwamen al hollend binnen en één daarvan kuste ons gedag. Ja, wat een vriendelijke mensen heb je hier. Na de oesters en de zalm vervolgden we onze weg naar Dalcahue. Daar had je best wel een mooie oude houten kerk en gelukkig kon ik in het pandje er naast even naar het toilet. Omdat we nu toch wel aardig zuidelijk zaten, gingen we toch ook nog maar naar Castro, de hoofdstad van het eiland. Daar had je ook een mooie houten kerk met een levendig plein ervoor. Net voordat we Castro in reden, zagen we al de gekleurde huisjes op palen, ‘Palafilos'. Maar aan de andere kant van de ‘stad' waren ze lastig te vinden, omdat alles éénrichtingsverkeer was. Uiteindelijk is het ons toch gelukt en heb ik wat mooie foto's kunnen maken, want ook nu was het aardig weer. Elke keer als we foto's willen maken, zien we zelfs een stukje blauwe lucht en is het ook nog eens droog. Om 18.30 uur gingen we maar weer eens huiswaarts. Het werd wel even het gaspedaal indrukken, zodat we rond etenstijd weer ‘thuis' zouden zijn. Daar waar het kon, reden we 120 kilometer per uur al mag je op de doorgaande route maar 100 kilometer per uur, maar dan nog halen ze je met grote snelheid in. Om 20.00 uur namen we de ferry weer terug naar het vaste land en klokslag 21.30 uur waren we weer bij het hotel. Vervolgens zijn we schuin aan de overkant bij restaurant Lago de Cumbres in Hotel Cumbres gaan eten. Dit was weer van niveau, zoals we dat gewend zijn. Ook hier hadden ze venois op het menu staan en samen met een salade met cottage cheese was het smullen. De wijn was dit keer een Chileense merlot gran reserva Angostura van Casa Silva en deze is gewoon te verkrijgen bij Vinifins in Nederland! Helemaal geweldig! En even na twaalven lagen we weer heerlijk in ons mandje.

Dag 25

30-11-2009 Puerto Varas

Hè, toen we vanochtend uit het raam keken was het zwaar bewolkt en kwam het met bakken uit de hemel. Zouden we dan toch nog een verregende dag krijgen? Vandaag stond het rondje om het Parque Nacional Alerce Andino op het program. In eerste instantie met de klok mee, maar al gauw zaten we buiten Puerto Varas en hadden we nog geen benzinepomp gezien. Dan toch maar de andere kant op, want gisteren zijn we toen wel benzinepompen tegengekomen. Maar helaas, benzine op! Dan helemaal maar naar Puerto Montt rijden. Jeetje, wat is dat een vieze, ouwe, drukke stad. Gelukkig hadden ze wel benzine en konden we om 13.00 uur eindelijk echt op pad. Bewegwijzering stond er niet, maar bij het water aangekomen en dan links aanhouden, dat moet lukken. Even later kregen we wel aanduidingen met La Arena erop. Het was een mooi weggetje en af en toe had het iets weg van Duitsland. Wat wil je met al die Duitse immigranten hier. En uitgerekend hier konden we een aantal lama's op de foto zetten! In La Arena hadden we de ferry nodig naar de overkant, maar voordat we in La Arena aankwamen, moesten we een rot stuk weg overbruggen. Het was één grote modderpoel en dus niet gemakkelijk rijden. De ferry kwam er al vrij snel aan en dus hoefden we geen uur te wachten, want La Arena was niet veel meer dan een paar golfplaten hutjes en wat loslopend vee. Jawel, we hebben zelfs een varken gespot! Het weer was er nog niet veel beter op geworden, dus die ferry ging aardig op en neer. Aan de overkant hadden we wederom geen asfalt, maar het reed wel een stuk beter. Jeetje, wat was dit mooi geweest als het zonnetje had geschenen. Nu kon je helaas nauwelijks wat zien. Voordat we in Puelo aankwamen, was het al 15.30 uur. Het hotel voor een hapje eten konden we echter niet vinden en dus reden we maar door. In Cochamó hadden ze ook al niets en Ralún was al helemaal een plaatsje van niks. Wat ze hier wel hadden, was asfalt! Wat een verademing. In Ensenada kwamen we eindelijk weer in de bewoonde wereld en hebben we bij Don Salmón een zalm burger gegeten en dat was toch lekker! Inmiddels was het ook al 17.30 uur, dus niet zo gek dat het smaakte. Daarna was het nog maar 45 kilometer naar Puerto Varas. In het dorp aangekomen, zijn we naar restaurant Mediterráneo gereden om te reserveren voor vanavond. Het zag er op zich wel aardig uit, maar we besloten toch maar om weer in het restaurant van Hotel Cumbres te eten. Voordat we daar een reservering gingen maken, hebben we eerst het restaurant van zaterdagavond betaald en zijn we nog even de kerk Iglesia del Sagrado Corzón in geweest om te bidden voor mooi weer en een goede terugreis. Die gaat morgen al beginnen, helaas. Het eten in het restaurant van Hotel Cumbres was weer geweldig. Dit keer heerlijke vis met een zalige Malbec. Wat een dag! Vanochtend heeft Moppie eerst nog even hardgelopen en daarna alleen maar gehobbel .......

Dag 26

01-12-2009 Puerto Varas - Santiago

De terugreis gaat beginnen! Om 06.00 uur liep de wekker af, maar we waren nauwelijks uit bed te krijgen. Wat wil je na zo'n dag als gisteren. We hadden met dat weer beter in Puerto Varas kunnen blijven en een middagdutje kunnen doen. Maar nee, we moesten zo nodig weer toeren en het was bijna alleen maar gravel road en dan ook nog eens met behoorlijke kuilen. Ja, we zijn lekker door elkaar geschud gisteren. Om 07.15 uur zaten we aan het ontbijt, alleen was ze nog bezig om alles neer te zetten. Zo zagen we dat de broodjes vers werden aangevoerd. Drie kwartier later zaten we in de auto op weg naar het vliegveld van Puerto Montt. En wat een pestpokke weer voor de verandering. Het was makkelijk aanrijden en nam maar een half uurtje in beslag. De koffers hebben we netjes voor de deur kunnen uitladen, voordat we de auto parkeerden. Het leek een hele nieuwe luchthaven, want met de helft waren ze gewoon nog bezig. En wat een rust, niemand voor ons! Dus het inchecken was zo gepiept. Vervolgens de autosleutels inleveren en op naar een kopje koffie. Zelfs bij de controle hadden we niemand voor ons. Na de koffie zijn we ook maar het vliegtuig in gegaan. We zagen inmiddels een paar mensen dat doen en zo warm was het nu ook weer niet in de vertrekhal. Ah, ah, daar zijn alle mensen. Ze zaten gewoon allemaal al in het vliegtuig. Ze moesten voor ons gewoon even een stop in Puerto Montt maken. En we waren nog niet goed en wel ingestapt, of het vliegtuig vertrok al, zodat we vijf minuten eerder dan gepland al in de lucht hingen. Zo, wat een bewolking! Het duurde wel even voordat we daar boven zaten. Na het drankje en drie cakejes begon de bewolking te breken. Om 11.05 uur hadden we weer grond aan de voeten. Bijna een half uur eerder dan gepland en ook de koffers hadden we supersnel. Miepie stond gelukkig al op ons te wachten met een taxichauffeur. Eenmaal buiten was het even een ander temperatuurtje, bijna 30°C! Na een half uurtje rijden, waren we bij het hotel. Een mooi pandje met een veranda ervoor. Het was fijn dat we gelijk konden inchecken en ondertussen hebben we ook al ingecheckt voor de vlucht van morgen. Is dat ook fijn geregeld. Op aanraden van de hostess die ons kwam ophalen van het vliegveld (Miepie), zijn we vlak naast het hotel gaan lunchen bij Liguria. We konden zelfs buiten zitten, maar de drukte van de stad waren we even niet meer gewend. Binnen hadden ze ook allemaal oude platen en foto's hangen. Een heel gezellig tentje en ze draaiden muziek alsof we weer in die oude tangobar in Buenos Aires zaten. Geweldig! En de spaghetti en de ravioli smaakten ook buitengewoon. Met een goed gevuld buikje gingen we Santiago verkennen. We namen de metro naar La Moneda en liepen naar het Plaza de la Constitución, waar de pijpjes werden afgeritst. Wat is het hier heet, dat zijn we niet meer gewend! Vervolgens liepen we naar de Catedral. Ook geen verkeerd pandje, maar ook hier hadden ze geen kaarsjes, dus hebben we alleen muntjes gedoneerd. Dé winkelstraten Huérfanos en Puente zijn we even doorheen gehobbeld. Even later stonden we voor het Casa Colorada, één van de oudste pandjes van de stad. Oké. Overigens was de Iglesia de San Francisco aan de buitenkant ook niet veel bijzonders. Daarna liepen we via de bibliotheek naar de Cerro Santa Lucia. Dit was een mooi stadsparkje op een heuvel middenin de stad. Wat een waanzinnig uitzicht! Voor nog een mooi uitzicht namen we de metro naar Cerro San Cristóbal. Vanuit de metro was het nog wel even lopen naar de funicular. Tijdens de wandeling kwamen we door een wijk met allemaal café's waar je volgens mij 's avonds niet wilt zijn. Eenmaal boven op de Cerro San Cristóbal had je een prachtig uitzicht op de stad. Hier stond gelukkig wat wind, zodat we wat konden afkoelen. Ook hier stond een beeld op de top net zoals in Brazilië, dit keer was het Maria. Om weer terug te komen in het hotel was het weer even lopen en nog zo'n drie haltes met de metro. Bij het hotel aangekomen, hebben we eerst eens lekker een biertje genomen op de veranda. Daarna hebben we ons lekker gedoucht voordat we gingen eten. We hadden een goeie tip gekregen van het hotel en zij hadden de reservering gemaakt. Het restaurant Astrid & Gastón hadden we zelf niet kunnen vinden al stond die ook in de Lonely Planet. We hadden een mooi tafeltje bij de bar en begonnen heerlijk met een glaasje champagne. Het eten (een steak en tonijn) was helemaal super en een wijntje van Casa Silva (Cabernet Sauvignon Gran Reserva Los Ligues 2007) maakte het helemaal af. Dit keer voor Moppie zelfs ook nog een toetje. Ja, dit was een stijlvolle afsluiting van de vakantie! Dit hadden we ons niet beter kunnen wensen!

Dag 27

02-12-2009 Santiago - Amsterdam

Goh, vanochtend hadden we helemaal geen wekker nodig. Dat was even heerlijk uitslapen, al was het bedje wat smal. Pas over tienen gingen we naar beneden voor het ontbijt. Nou, dat mag er zijn! Een lekker sapje, zowaar bruine bolletjes, ander lekker brood om te roosteren, omeletjes en een soort van scrumbled eggs. En we zaten ook nog eens in de ´binnentuin´ met een glazen dak. Je had zelfs nog deuren naar een heus buitenplaatsje. Zo konden we voelen dat de temperatuur buiten al weer aardig was opgelopen. Na het ontbijt gingen we nog even een wandelingetje maken, maar niet meer helemaal met de metro naar het centrum. Nadat we de straat van het hotel, de Avenida Pedro de Valdivia, waren uitgelopen naar de rivier Rio Mapocho, kwamen we in een mooi park met allemaal kunstwerken of beelden. Van hieruit had je ook mooi uitzicht op de heuvel San Cristóbal met daar bovenop Maria. Gisteren zijn we daar al geweest, al had je vandaag een mooier uitzicht, omdat het strakblauw was. Maar we moeten nog een lange rit vandaag, dus lekker wandelen door het Parque de las Esculturas was wel heel relaxed. Om 12.00 uur waren we weer terug in het hotel zodat we ons nog even konden opfrissen. We hadden mazzel dat we de kamer drie kwartier langer konden gebruiken, anders hadden we ons niet meer kunnen douchen. Daarna zijn we op de veranda van het hotel nog lekker gaan lunchen. We dachten aan een lichte lunch met een broodje en een salade met zalm á la Ceasar salad. Mijn hemel, wat was dat veel! Gelukkig hadden we nog even de tijd, want pas om 14.00 uur werden we weer opgehaald. Nog voor tweeën arriveerde de taxi en zij van ADS Mundo was er ook weer bij. Ja, de terugreis gaat beginnen. We werden door Miepie keurig naar de incheckbalie gebracht en daarna ook nog eens naar de ingang van de controle. Ja, het is allemaal wel goed geregeld. Op de luchthaven hebben we nog even rond gesnuffeld en hebben we nog een mooi blad gekocht met foto´s en een cd-rom van Patagonië. En toen waren de pesos op. In de skylounge hebben we nog wat gedronken. En als we nog niet voldoende hadden gegeten, konden we hier weer onze gang gaan. Om 16.15 uur gingen we richting de gate. Ook nu zaten we weer koninklijk, weliswaar in het tweede gedeelte, maar wel direct na de pantry en dus hadden we niemand voor ons. Een paar minuten voor de geplande vertrektijd gingen we al de lucht in. We zaten precies aan de goeie kant om Santiago vanuit de lucht te kunnen zien. Waanzinnig! Even later vlogen we boven de Andes. Ook dat was enorm gaaf. Ondertussen hadden we al een glaasje champagne op met wat zoutjes. Een kleine twee uur na vertrek kregen we het voorgerecht, gamba, seranoham, gegrilde tomaat en sla. Daarna hadden we keuze uit vier hoofdgerechten, al was de beef al op. Dan maar de vegetarische cannelloni van courgette en het schoteltje met krab. Een lekker (Frans) wijntje erbij, al hebben de Chileense of Argentijnse wijnen mijn voorkeur, maar goed. Vervolgens nog een stukje kaas en voor Moppie nog een toetje met cakejes. Helemaal goed. Inmiddels was het helemaal donker geworden en werd het al om 20.30 uur bedtijd. Nederlandse tijd was het echter al 00.30 uur. Nog wel even een pilletje ingenomen, want 20.30 uur is natuurlijk geen tijd om te gaan slapen. Eerst leek dat ding weer niet te werken en op het moment dát ik sliep, werd ik gewekt door Alain, de steward, met het verzoek m´n riem om te doen. Ja, bedankt! Nu ik half wakker was, bemerkte ik dat we aardig wat turbulentie hadden. Dus vandaar dat ik m´n riem om moest doen..............................................

Dag 28

03-12-2009 Santiago - Amsterdam

...... Om 02.45 uur (06.45 uur Nederlandse tijd) ben ik er even uit gegaan voor een toiletbezoek, daarna heb ik nog gelegen tot 05.30 uur (09.30 uur Nederlandse tijd). Toen ging nl. het licht aan en werd het ontbijt voorgeschoteld. Een omeletje, wat fruit, maar ook nog een bakje met sla, tomaat, gravad lachs en ham. Ook de yoghurt en het brood ontbraken natuurlijk niet. En het sapje en de koffie gingen d´r ook wel in. Inmiddels hadden we ook het beeldschermpje aangezet voor de vluchtinfo. Maar we waren nog geen meter opgeschoten, we vlogen nl. boven Santiago! Gelukkig was het Santiago de Compostella en was het nog maar één uur en drie kwartier vliegen. Ook na het eten kwamen ze weer met zo´n heet doekje om je handen lekker schoon te maken. En voor het ontbijt had ik me al even opgefrist in het toilet. Daar hing gewoon weer de d´make up en stond er reinigingslotion. Even m´n haartjes kammen en m´n band weer om doen, het cremmetje op en ik was er weer helemaal klaar voor. Om 10.15 uur ging die de landing al inzetten en werd het weer helemaal bewolkt. Een half uurtje later stonden we op het vliegveld Charles de Gaule Parijs. Tijdens het taxiën kwamen we nog langs een Airbus 380 van twee verdiepingen. Wat een joekel zeg en gaaf om die eens te zien! Vervolgens werden we bij pier 2E afgezet en moesten we even hobbelen naar 2F. Bij pier 2F aangekomen, hebben we lekker onze tandjes gepoetst en hebben we een lekker kopje Illy koffie gedronken. Om 12.30 uur konden we alweer boarden voor de volgende vlucht. Wat gaat dat allemaal keurig op tijd! Maar daarvóór hebben we wel een hele tassencontrole moeten doorstaan. Nadat alles door de scan was gehaald, moest de tas bij de volgende balie weer open en werd die grondig doorzocht. Overigens werd het spuitbusje haarlak er niet uit gevist. Om 12.45 uur zaten we alweer aan de champagne in het vliegtuig. En een half uurtje na vertrek, om 13.30 uur kregen we alwéér te eten. Gelukkig was het niet veel bijzonders, maar wel een lekker broodje met Comté kaas. Ik was blijkbaar de enige die dat gekregen had, de rest kreeg een kaasbroodje bij de spaghetti met garnalen en een soort appelkruimelgebakje. Een kwartiertje later gingen we de landing alweer inzetten. Maar wat een bewolking! Om 14.05 uur hadden we weer Hollandse bodem onder onze voetjes! Het duurde overigens nog wel even voordat we bij de gate waren. Na een kwartiertje taxiën, kwamen we aan bij gate C5. Jeetje, we zijn gewoon weer terug in Nederland! Op naar de bagageband. Daar waren we zo en al telefonerend zag ik Zussie staan, samen met Chris & Sita. Ik liep op hun af, maar ze herkenden mij gewoon niet met m´n haarband in en bril op. Nou, da´s toch ook wat! Al vrij snel hadden we de koffers en konden we ze in onze armen sluiten. Samen hebben we nog even wat gedronken op Schiphol, omdat Zussie nog weer even aan het werk moest. Wij zijn toen met Chris & Sita mee naar huis gegaan, maar hebben wel eerst even bij ons de koffers uitgeladen en, heel belangrijk, de kachel aan gedaan. Na de overheerlijke Hollandse macaroni en vol van de verhalen lagen we om 22.30 uur eindelijk in ons eigen bedje (maar wat koud!) terugkijkend op een hele mooie en bijzondere vakantie.

Een pracht vakantie!